Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXVI per annum feria VI Ad Officium lectionisGaudete in Domino semper. Verheugt u in de Heer te allen tijde.

 Lectio altera

Ex Tractátu Pseudo-Ambrósii in Epístolam ad Philippénses

(PLS 1: 617-618)

Gaudete in Domino semper

Vocat nos, fratres caríssimi, divína píetas, ob s alútem animárum nostrárum, ad gáudia sempitérnæ beatitúdinis, ut audístis in lectióne præsénti, Apóstolo dicénte: Gaudéte in Dómino semper. Gáudia sæculi ad ætérnam tendunt tristítiam; gáudia autem, quæ in Dómini sunt voluntáte, ad permansúra et ad ætérna pértrahunt perseverántes in eis. Proínde dicit Apóstolus: Iterum dico: gaudéte.

Hortátur ut magis ac magis crescat gáudium nostrum in Deum et ad impletiónem mandatórum eius; quia quanto plus in hoc mundo certavérimus Dei Dómini nostri nos mancipáre præcéptis, tanto in futúra vita beatióres érimus et tanto maiórem glóriam coram Deo adipiscémur.

Modéstia vestra nota sit ómnibus homínibus: id est sancta conversátio vestra, non solum coram Deo páteat, sed étiam coram homínibus ad exémplum modéstiæ et sobrietátis ómnibus vobíscum commorántibus in terris, vel étiam ad memóriam bonam coram Deo et homínibus.

Dóminus prope est; nil sollíciti sitis: prope est Dóminus semper ómnibus invocántibus eum in veritáte, in fide recta, in spe firma, in caritáte perfécta: ipse enim scit quid opus sit vobis, ántequam petátis ab eo: ipse parátus est semper ómnibus fidéliter serviéntibus in quibúslibet necessitátibus subveníre. Ideo de ingruéntibus malis non est nobis magnam sollicitúdinem gérere, dum defensórem nobis Deum esse próximum scire debémus, secúndum illud: Iuxta est Dóminus iis qui tribuláto sunt corde et húmiles spíritu salvábit. Multæ tribulatiónes iustórum et de his ómnibus liberábit eos Dóminus. Si nos implére et custodíre conténdimus quod præcépit, ipse non tardat nobis réddere quod promísit.

Sed in omni oratióne et obsecratióne cum gratiárum actióne petitiónes vestræ innotéscant apud Deum; ne forte tribulatiónibus afflícti eas cum murmuratióne aut cum tristítia sufferámus, quod absit, sed cum patiéntia et hilaritáte, grátias agéntes Deo semper per ómnia.

Tweede lezing

Uit de verhandelingen op Paulus’ brief aan de Philippensen, van de H. Ambrosius,       bisschop

(PLS 1: 617-618)

Verheugt u in de Heer te allen tijde

Zeer geliefde broeders, de goddelijke liefde roept ons omwille van ons zieleheil tot de vreugde van de eeuwige zaligheid, zoals gij in de lezing van vandaag van de Apostel gehoord hebt: Verheugt u in de Heer te allen tijde. De vreugde van de wereld loopt uit op de eeuwige droefheid, maar de vreugde, die in de wil van de Heer is gelegen, zal degenen, die daarin volharden, overbrengen naar de blijvende en eeuwige vreugde. Daarom zegt de Apostel: Nog eens, verheugt u.

Hij spoort ons aan, dat onze vreugde in God en in het onderhouden van zijn geboden steeds meer en meer moet toenemen. Want hoe meer wij in deze wereld ons best hebben gedaan om aan de geboden van God en Heer te gehoorzamen, des te gelukzaliger zullen wij in het toekomstige leven zijn, en des te groter glorie zullen wij in Gods oog verwerven.

Uw vriendelijkheid moet bij alle mensen bekend zijn, Dit is, uw heilige omgang moet niet alleen bekend zijn bij God, maar ook bij de mensen tot een voorbeeld van bescheidenheid en bezonnenheid voor allen, die met u op aarde leven, of ook tot een vrome gedachtenis bij God en de mensen.

De Heer is nabij: weest onbezorgd: de Heer is steeds he nabij, die Hem in waarheid aanroepen, in het ware geloof, met een vaste hoop en in volmaakte liefde. Hij toch weet, wat gij nodig hebt al vóór gij het Hem vraagt: Hij is steeds bereid allen, die Hem trouw dienen, in alle moeilijkheden te hulp te komen. Daarom moeten wij bij rampen, die ons bedreigen, niet al te bezorgd zijn, omdat wij ervan overtuigd zijn, dat God als onze verdediger ons nabij is, volgens het woord: Gebroken harten blijft de Heer nabij en vermorzelde zielen komt Hij te hulp. Hoe talrijk de rampen van de rechtvaardigen ook zijn, de Heer redt hen eruit. Als wij ons inspannen zijn geboden te vervullen en te onderhouden, zal Hij niet talmen ons te geven, wat Hij beloofde.

Maar in elk gebed en smeking moeten uw wensen met dankzegging bij God bekend worden, om te voorkomen, dat gij, door wederwaardigheden bedroefd, deze slechts met gemor of droefheid zoudt dragen, wat verre van u zij; maar gij moet ze dragen met geduld en blijmoedigheid, altijd God in alle omstandigheden dankzeggend.