OVERWEGING BIJ HET MEDAILLON 

VAN DE H. EUCHARISTIE

 VAN HET

 MEDITATIETABLEAU VAN DE H. BROEDER KLAUS VAN FLÜE

MEDAILLON VAN DE H. EUCHARISTIE

Overweging bij het medaillon van de H. Eucharistie

Noch kleiner als bei der Geburt im Stalle

und noch geringer

als im Ausgeliefertsein durch den Verräter

ist Gottes Niedrigkeit

im schwachen Brot auf den Altären.

Die Liebe findet immer neue Wege zu den Menschen,

sie wird zu Brot,

sie läßt sich teilen und verteilen

nehmen und verzehren.

Selbst als Verzehrte bleibt sie ungebrochen

und immer neu

und ungemindert.

So wie in einem Brennpunkt sich die Strahlen sammeln,

so bündeln sich in diesem kleinen Brot

des Heils Geheimnisse in Fülle

und unauslotbar.

Der Priester trägt in seinen schwachen Händen

den Herrn der Welt, der alle Welten trägt.

Was im Gehorsam einst began

im schlichten Ja-Wordt der geringe Magd,

was im Gehorsam sich am Kreuz vollendet,

das bleibt als Pilgerbrot

bis an das der Ewigkeit:

für alle Zeit gleich gegenwärtig

für alle Menschen greifbar nah.

Mehr Liebe können Himmelsräume nicht erfassen

als dieses schwache Broot enthält.

Der Menschen Weisheit bricht in tausend Stücken,

wo Gottes Weisheit sich enthüllt - als Torheit,

Torheit der Liebe!

Willst du begreifen, werde selbst ein Tor,

ergreif dat Brot,

es wandelt dich zum Toren!

Dann stehst du an der Wahrheit Schwelle,

die dir den Tod,

als Tür zum Leben offenbart.

Du wirst in jene neue Kraft hineinverwandelt,

die von dem Grab den schweren Stein gewälzt.

Die Totenbahre bleibt dit lediglich ein Gleichnis

für alles, was an dir vergänglich war.

Doch der als Brot des Lebens sich dir schenkt,

der Herr,

er lebt in dir verborgen

als der Gefährte deiner Pilgerschaft,

als Lebensquell, der in der Herzensmitte,

in dir, entspringt - der unversiegbar ist.

 Werkvertaling

Nog geringer dan bij de Geboorte in de stal

en nog onaanzienlijker

dan bij de overlevering door de verrader

is Gods nederigheid

in het schamele Brood des Altaars.

De liefde vindt steeds nieuwe wegen naar de mensen:

zij wordt tot brood,

zij laat zich delen en uitdelen,

nemen en verteren.

Zelfs, verteerd, blijft zij ongebroken

en steeds weer nieuw

en mindert niet.

Zoals in een brandpunt de stralen samenkomen,

zo bundelen zich in dit kleine stukje brood,

de heilsmysteries in volheid

ondoorgrondelijk.

De priester draagt in zwakke handen

de Heer der wereld, die alle werelden draagt.

Wat eens in gehoorzaamheid is aangevangen,

met het bescheiden fiat van de nederige Maagd,

wat in gehoorzaamheid op het kruis volbracht werd

blijft het viaticum (leeftocht) voor de pelgrim onderweg

tot aan de poort der eeuwigheid:

te allen tijde gelijkelijk tegenwoordig

voor alle mensen tastbaar nabij.

Meer liefde kan de hemel niet omvatten

dan dit zo zwakke brood bevat.

‘s Mensen wijsheid breekt in duizend stukken,

waar de wijsheid van God zich als dwaasheid openbaart,

de dwaasheid van de liefde!

Wil je dit begrijpen, word dan zelf een dwaas,

neem het Brood,

in een dwaas het u verandert!

Dan staat u op de drempel van de Waarheid,

die u de dood

als deur ten leven openen zal.

U wordt veranderd in die nieuwe kracht

die van het graf de zware steen wegrolde.

De lijkbaar blijft u slechts gelijkenis,

voor alles wat aan u vergankelijk was.

Maar die als Brood des levens zich schenkt aan u,

de Heer,

Hij leeft in u verborgen,

als Reisgezel op uw pelgrimstocht,

als Levensbron, die diep in uw hart,

in u, ontspringt en onuitputtelijk is.