Juan Correa
de Vivar, Kruisafname. XVIe eeeuw.
Olieverf op hout, 123 cm x 92 cm.
Museo del Prado. Madrid
In de maand november schenkt de christelijke vroomheid bijzondere aandacht aan onze dierbare overledenen. Zíj hebben reeds gedeeld in de dood van de Heer en hopen door Zijn barmhartigheid vergeving te ontvangen van hun fouten tijdens hun aardse pelgrimstocht én de genade ook te mogen delen in Zijn verrijzenis ten eeuwen leven.
Op het kruis heeft Jezus de uiterste vernedering in zijn goddelijke natuur ervaren. Daarom willen we nu een prachtige voorstelling beschouwen van de Kruisafname van Juan Correa de Vivar, waarin hij ons het doodsbleke lichaam van de gestorven Jezus laat zien, ondersteund door Sint Jan, beweend door Zijn Moeder en beschouwd door Maria Magdalena die een vaas met reukwerken in de hand houdt voor de balseming van Jezus. Achter deze groep zien we Nikodemus en Jozef van Arimatea, en rechts een andere vrouw van de groep vrouwen die op dit zo tragische moment bij Maria waren.
De schilder Juan Correa de Vivar moet worden gedateerd rond 1510. De namen van zijn ouders zijn niet bekend, maar wel weet men dat zij in goeden doen waren zoals de vele bezittingen van de kunstenaar aantonen. Juan had een zus en een broer, Eufrasia en Rodrigo, wiens zoon Rodrigo ook leerling was bij zijn oom en bij diens dood enkele nagelaten werken voltooide. In Mascaraque bezat hij een groot huis en landerijen waar de schilder van tijd tot tijd vertoefde om ontspanning te zoeken na zijn reizen en werk, ofschoon hij meestal in de omgeving van Toledo was.
De schilder was zeer religieus, zoals men kan lezen in zijn testament, waarvan een afschrift berust in het parochiearchief van Mascaraque. Aan zijn ziel liet hij als enige erfgename zijn goederen na, dat wil zeggen, dat zij moesten dienen voor werken van liefdadigheid of moesten worden gebruikt voor het stichten van een kapelaansbeneficie dat in de kerk van Mascaraque nog altijd van kracht is.
Binnen de artistieke kringen van zijn tijdperk was Correa in de visie van pater José de Sigüenza, kroniekschrijver van het Escorial, het goede van die tijd. In latere eeuwen bleven zijn kunstwerken de achting behouden van kritische commentatoren ofschoon zijn biografie in vergetelheid was geraakt.
