Overweging Heilige Familie 2024 - Durven loslaten en tóch niet in de kou laten staan

Beroemde mensen zien wij wel eens graag in hun huiselijke omgeving.

De heilige Familie ........ ze voorstellen ?

Een gezin met een lachend, rustige vader, een zoete moeder en een gehoorzaam kindje ? Een voorbeeldig gezin, waar geen vuiltje aan de lucht te bekennen valt ?

Ook Jezus, Maria en Jozef kenden problemen.

Conflicten bepalen de heiligheid niet, maar wel de manier waarop ze worden opgelost. Het evangelie van Lucas geeft ons daarvan een voorbeeld.

Toen Jezus, Maria en Jozef naar Jeruzalem gingen was Jezus op een gegeven moment zoek. Jozef en Maria zochten een hele dag tevergeefs.

Onontkoombaar is de pijn van de moeder, die merkt hoe haar kind op weg is om volwassen te worden en eigen wegen gaat. Zoals Maria, wil een moeder het kind blijven beschermen en leiden volgens haar eigen inzichten.

Jezus zoekt zijn zelfstandigheid, niet in de timmerwinkel van Jozef, maar in het debat van de tempel en als rondtrekkende leraar, als prediker.

Maria en Jozef laten Jezus ZIJN EIGEN WEG gaan, al is het dan met pijn in het hart. Ze RESPECTEREN zijn visie.

Zou dat iets te maken hebben met heiligheid ?

Een kind LOS kunnen LATEN, is niet eenvoudig. Wie is een ECHTE vader, wie is een ECHTE moeder ? Alleen zij die hun kind kunnen loslaten, zodat het ZICHZELF kan zijn, zodat het PAS ECHT kan leven.

Ik hoop dat ouders zich een beetje kunnen optrekken aan het leven van Maria en Jozef.

Het angstig zoeken naar een kind, het pijnlijk wachten op een zeer late thuiskomst, het weggroeien van een kind uit de geborgenheid van het gezin ........ het zijn zovele momenten waar ouders doorheen moeten.

Maar ........ de liefde van moeder en vader zullen ZOVER gaan, dat ze het kind durven loslaten en het tóch niet in de kou laten staan. Midden in de stroom van de ontdekking van het leven, zullen zij het kind met hun LIEFDE nabij zijn. De vruchten hiervan zullen echter pas zichtbaar worden, als het kind zelf tot volwassenheid is uitgegroeid ; en dat tot vreugde van ouders en andere mensen.

Feest van de Heilige Familie - Paus Benedictus XII 28 december 2008

.

Morgen vieren we vol vreugde het feest van de Heilige Familie van Nazareth. De context kan niet passender zijn, omdat Kerstmis bij uitstek een familiefeest is. Dat bewijzen de vele tradities en maatschappelijke gewoonten, in het bijzonder het gebruik met heel de familie samen te komen voor een feestelijke maaltijd en daarbij gelukwensen en geschenken uit te wisselen; en hoe zou men niet vaststellen dat bij gelegenheden als deze onbehagen en verdriet, veroorzaakt doordat bepaalde familieleden elkaar hebben gekwetst, pijnlijker worden gevoeld?

Jezus wilde in een menselijk gezin geboren worden en opgroeien; Hij heeft de Maagd Maria als moeder gehad en Jozef, die voor Hem als een vader was; zij hebben Hem met onuitputtelijke liefde groot gebracht en Hem een opvoeding gegeven. Het gezin waarin Jezus opgroeide verdient terecht “heilig” te worden genoemd, daar het volledig gericht was op het vervullen van de Wil van God, die in de aanbiddelijke aanwezigheid van Jezus Mens was geworden.

Van de ene kant gaat het om een gezin zoals alle andere, en als zodanig is het een voorbeeld van liefde binnen het huwelijk, van samenwerking, van offerbereidheid, van vertrouwen op de goddelijke Voorzienigheid, van werkijver en solidariteit, van al die waarden die het gezin bewaart en bevordert, waarbij het op de eerste plaats bijdraagt het netwerk van elke samenleving te vormen. Tegelijkertijd is echter het gezin van Nazareth eenmalig en verschilt van alle andere op grond van zijn unieke roeping  die aan de zending van de Zoon van God is gebonden. Juist door deze uniciteit toont het ieder gezin en op de eerste plaats de christelijke gezinnen de horizon van God, de zachte maar veeleisende voorrang van zijn Wil, het perspectief van de hemel die onze bestemming is.

Laten wij voor dat alles vandaag God danken, maar ook de heilige Maagd Maria en de heilige Jozef, die met zoveel geloof en bereidheid aan het heilsplan van God hebben meegewerkt.

Laten we voor de gezinnen bidden en ons inspannen krachtig en vol hoop voor hun welzijn te werken.

Het gezin is zeker een genade van God: het laat doorschijnen wat Hij zelf is: Liefde. Een volkomen gratuite liefde welke de grenzeloze trouw ondersteunt, zelfs in de moeilijke momenten en bij moedeloosheid. Deze kwaliteiten zijn op uitmuntende wijze aanwezig in de Heilige Familie, waarin Jezus ter wereld is gekomen, opgroeide en van wijsheid werd vervuld, omringd door de zorg van Maria en onder de trouwe hoede van de heilige Jozef

Dierbare gezinnen, laat niet toe dat de liefde, de openheid voor het leven en de niet te vergelijken banden die uw gezin samenhouden, worden verzwakt. Bidt daarom met volharding tot de Heer, bidt samen, opdat jullie voornemens door het geloof verlicht en door de goddelijke genade worden gesterkt op de weg naar de heiligheid. Zo zullen jullie in de vreugde alles met elkaar te delen, de wereld een prachtig getuigenis geven hoe belangrijk het gezin voor de mensen en de maatschappij is.

De paus staat aan jullie kant en bidt de Heer bijzonder voor al degenen die in ieder gezin gezondheid, werk, troost en hartelijke begeleiding nodig hebben. Ik beveel u ook allen aan onze Moeder in de hemel, de allerheiligste Maagd Maria aan.

Benedictus XVI, Angelus, 28.12.2008, vertaald uit het Duits.

Collectegebed Feest Heilige Familie: in onderlinge liefde de H. Familie navolgen!

 Zondag onder het Kerstoctaaf

Deus, qui præclara nobis sanctæ Familiæ dignatus es exempla præbere,

concede propitius,

ut domesticis virtutibus caritatisque vinculis illam sectantes,

in lætitia domus tuæ præmiis fruamur æternis.

Heer, in uw goedheid hebt Gij ons de heilige Familie als voorbeeld gegeven. Geef dat wij hen navolgen door een goed gezinsleven en onderlinge liefde, om eens in de vreugde van uw huis het eeuwig geluk te mogen genieten.

In relatie met het feest van de Geboorte van de Heer lag een feest ter ere van zijn maagdelijke Moeder (8 december) voor de hand. Betrekkelijk laat, pas in 1921, kwam men ertoe ook een feest van de Heilige Familie in de liturgische kalender op te nemen en wel op de zondag na de Verschijning van de Heer (Epiphanie/Driekoningen).

De verering van de heilige Familie kwam vooral als uiting van devotie tot bloei door de verschillende broederschappen onder deze titel ten tijde van de Contrareformatie. Door paus Leo XIII werd het in verschillende bisdommen reeds bestaande feest van de H.Familie naar de 3^e zondag na Epiphanie verplaatst en keurde hij na approbatie van de Broederschap ook een nieuw mis- en officieformulier goed[1]. Paus Benedictus XIV breidde het feest tot heel de Kerk uit en plaatste het op de zondag onder het toenmalige octaaf van Epiphanie (vgl AAS 13[1921]593-594) gezien de overeenkomst van dit feest met de evangelielezing van die zondag.

Wellicht vanuit het gevoel dat dit feest van de H.Familie dat de verborgen kinderjaren van de mensgeworden Verlosser in de besloten familiekring viert, minder paste in de Epiphanietijd waar de ‘openbaring’ of ‘verschijning’ van Christus immers centraal staat, werd dit feest in de postconciliaire Romeinse kalender[2] vastgelegd op de zondag onder het octaaf van Kerstmis of, indien er binnen het octaaf geen zondag valt, op 30 december.

Het collectegebed werd ten opzichte van dat van 1921 volledig veranderd, ofschoon de inhoudelijke essentie bewaard bleef. Natuurlijk ligt aan dit gebed alsook aan de invoering van dit feest de grote zorg om het verval van het gezin ten grondslag. Men bidt om afwending van buitengewoon gevaar en ziet hulp in het navolgen van de H. Familie. De oratie zegt dat Gód de mensen daarvoor “præclara exempla” – de schitterende voorbeelden – van de H. Familie heeft gegeven. Stelde de oratie van 1921 dat Christus het huiselijke leven met onuitsprekelijke deugden heeft geheiligd, de nieuwe oratie bidt om deze “domesticis virtutibus” – huiselijke deugden en om de banden van de liefde, zoals deze voorbeeldig binnen de H. Familie werden beleefd. Lichtjes zinspelend op het in de volksvroomheid vereerde “Huisje van Nazareth”, bidt de oratie tenslotte om een vreugdevol leven in het Huis van God, de hemel, en om het eeuwige loon. De oratie van 1921 sloot met de bede om het “consortium sempiternum” – het eeuwige gezelschap [van de H.Familie]. De Latijnse tekst van de nieuwe oratie alludeert met de begrippen “huiselijke deugden” en speciaal de “banden van de liefde” duidelijk op de 2^e lezing van het feest (Jaar B: Kol 3,12-21), waarvan de kerntekst ook reeds in het epistel van het

misformulier was vervat. De relatie met deze lezing verduidelijkt de huidige oratie. De huiselijke deugden zijn het object van de lezing en de “banden van de liefde” wijzen op de meest sublieme van deze deugden, op die deugd die de andere tot een eenheid samenbindt: “Voegt bij dit alles de liefde als de band der volmaaktheid”.

Welke zijn die “huiselijke deugden” ondersteund door, en gericht op die volmaakte liefde?

Het Getijdengebed noemt ze in de Preces van Lauden en Vespers:
Onderdanigheid jegens de ouders
Eerbied en gehoorzaamheid jegens degenen die ons wettig leiding geven
Onderlinge vrede en liefde
IJver voor de zaak van God en eerbetoon aan God in elk huis
Nederigheid en onderlinge dienstbaarheid
Een gevoelig en luisterend oor voor het woord van God
IJver in het te verrichten werk

De afsluitende bede vraagt aan Jezus zelf die in het gezin van Nazareth toenam in wijsheid, krachten en genade bij God en bij de mensen, dat ook wij door dit alles in en tot Hem, ons Hoofd, mogen groeien.

---

[1] SCR Breve 14.6.1892

[2] Decr. 14.2.1969;Norm. Univ. nr.35

INTROITUS Feest Heilige Famile - Deus in loco sancto suo

The Holy Innocents, Martyrs Even before they learn to speak, they proclaim Christ

The Holy Innocents are the children who were slaughtered at the orders of King Herod, in the hope that by killing every boy born in Bethlehem at the same time as Jesus, he would succeed in killing the new-born King of the Jews. There was nothing about those baby boys that made them deserve death. Look at any one of them, and you can see that he had no chance to do anything, or be anyone, or become anyone. He had done nothing. He had done nothing bad, he had done nothing good. He was born, and then he died, and that was all there was to him. So passive are these babies that some people find it hard to understand how they can share the title of “martyr” with people like St Stephen (the day before yesterday), who insisted on preaching the truth until his hearers stoned him for it, or St Thomas Becket (tomorrow), who insisted on living the truth until his king had him killed because of it. These children did not insist on anything except their mothers’ milk; and unlike Stephen and Thomas, there was no voluntary act of theirs that we can see as making the difference between being martyred and not being martyred. So in our rational human terms these children are a puzzle, and that is one reason why God has inspired the Church to celebrate this very feast – to show us how inadequate our seemingly rational, worldly-wise thoughts are. As he reminds us again and again throughout salvation history, his thoughts are not our thoughts. Babies may not rank high on the scale as far as our human calculus is concerned; but then neither do sparrows, and yet God has told us that God sees and counts every one of those. The Holy Innocents can stand, therefore, for the “unimportant” and “unnecessary” pawns, child and adult alike, that permeate the whole of human history, the ones who can be sacrificed for some greater cause because they “don’t really matter”; the eggs that were broken to make an omelette... or even broken to make nothing at all. There are plenty of them, one way or another. The feast of the Holy Innocents reminds us that in God’s eyes (that is, according to the true value of things), no-one is unimportant, no-one is unnecessary, no-one “doesn’t really matter.” However meaningless their lives and deaths may seem to us, they shine glorious in heaven. On a more personal level, the honour given to the Holy Innocents reminds us that if we suffer or even die for God’s sake, it has value even if we have little or no say in it ourselves. Honouring them effectively honours also the martyrdom of the people these children could have become, and their children’s children as well; and at the same time we can remember the contemporary and continuing massacre of those who die before birth for the convenience of those who have them killed,

A sermon of St Quodvultdeus

Even before they learn to speak, they proclaim Christ

A tiny child is born, who is a great king. Wise men are led to him from afar. They come to adore one who lies in a manger and yet reigns in heaven and on earth. When they tell of one who is born a king, Herod is disturbed. To save his kingdom he resolves to kill him, though if he would have faith in the child, he himself would reign in peace in this life and for ever in the life to come.

  Why are you afraid, Herod, when you hear of the birth of a king? He does not come to drive you out, but to conquer the devil. But because you do not understand this you are disturbed and in a rage, and to destroy one child whom you seek, you show your cruelty in the death of so many children.

  You are not restrained by the love of weeping mothers or fathers mourning the deaths of their sons, nor by the cries and sobs of the children. You destroy those who are tiny in body because fear is destroying your heart. You imagine that if you accomplish your desire you can prolong your own life, though you are seeking to kill Life himself.

  Yet your throne is threatened by the source of grace, so small, yet so great, who is lying in the manger. He is using you, all unaware of it, to work out his own purposes freeing souls from captivity to the devil. He has taken up the sons of the enemy into the ranks of God’s adopted children.

  The children die for Christ, though they do not know it. The parents mourn for the death of martyrs. The child makes of those as yet unable to speak fit witnesses to himself. See the kind of kingdom that is his, coming as he did in order to be this kind of king. See how the deliverer is already working deliverance, the saviour already working salvation.

  But you, Herod, do not know this and are disturbed and furious. While you vent your fury against the child, you are already paying him homage, and do not know it.

  How great a gift of grace is here! To what merits of their own do the children owe this kind of victory? They cannot speak, yet they bear witness to Christ. They cannot use their limbs to engage in battle, yet already they bear off the palm of victory.

Dormi, Jesu! Mater ridet

Dormi, Jesu! Mater ridet
Quae tam dulcem somnum videt,
Dormi, Jesu! blandule!
Si non dormis, Mater plorat,
Inter fila cantans orat,
Blande, veni, somnule.

Sleep, sweet babe! my cares beguiling:
Mother sits beside thee smiling;
Sleep, my darling, tenderly!
If thou sleep not, mother mourneth,
Singing as her wheel she turneth:
Come, soft slumber, balmily!

Prachtig Latijns Kerstlied Transeamus

Tekst

Transeamus usque Bethlehem

et videamus hoc verbum quod factum est.

Mariam et Joseph et Infantem positum in praesepio.

Transeamus, audiamus multitudinem

militiae coelestis laudantium Deum,

Mariam et Joseph et Infantem

positum in praesepio.

Gloria, Gloria in Excelsis Deo.

Gloria, Gloria et in terra pax hominibus.

Bonae voluntatis, et in terra pax.

Transeamus et videamus quod factum est.

Vertaling

Laat ons naar Bethlehem gaan

En het woord aanschouwen dat (mens) geworden is

Maria en Jozef en het Kind,

in een kribbe gelegd

Laat ons gaan aanhoren de menigte

van Hemelse Heerscharen die God loven

Maria en Jozef en het Kind,

in een kribbe gelegd

Ere, Ere zij God in den Hoge

Ere, Ere en vrede op aarde voor de mensen

van goede wil, en vrede op aarde

Laat ons gaan en zien wat gebeurd is.

Oh nuit viens apporter à la terre le calme enchantement de ton mystère

Oh nuit viens apporter à la terre
Le calme enchantement de ton mystère
L'ombre qui t'escorte est si douce
Si doux est le concert de tes doigts
chantant l'espérance
Si grand est ton pouvoir transformant
tout en rêve heureux

Oh nuit, oh laisses encore à la terre
Le calme enchantement de ton mystère
L'ombre qui t'escorte est si douce
Est-il une beauté aussi belle que le rêve
Est-il de vérité plus douce que l'espérance.

Kerstmeditatie Paus Benedictus XVI: God heeft de grenzen overschreden om een van ons te zijn

In de liturgie verschijnt de gebeurtenis van Bethlehem als de feestelijke intocht van de Koning, en de wereld zelf is zijn heiligdom, dat opgeroepen wordt zijn poorten ruimer te maken. God is niet meer van ons gescheiden door het ijzeren gordijn van de niet aan te raken wereld van het hiernamaals, Hij heeft de grenzen overschreden om een van ons te zijn. Voortaan ontmoet Hij in mijn naaste mij zelf, en een aanbidding, die de medemensen zou vergeten, zou ook voorbijgaan aan God, die een menselijk gelaat heeft aangenomen.

Wanneer wij nu deze gedachtegang tot het einde volgen, zullen wij beseffen dat achter de onschuldig voorgestelde gelukzaligheid over de God, die een Kind werd, een grotere christelijke gedachte staat, die inderdaad tot de eigenlijke kern van het geheim van Kerstmis leidt. Want deze bestaat nu eenmaal in de paradox dat de heerlijkheid van God zich niet in de triomftocht van een met macht de wereld onderwerpende keizer, maar in de armzaligheid van een Kind wilde tonen, dat, door de grote samenleving over het hoofd gezien, in een stal ter wereld kwam. De onmacht van een Kind is tot de eigenlijke uitdrukking geworden voor de almacht van God, die geen andere macht gebruikt dan de geluidloze macht van de waarheid en de liefde. In de hulpeloze onmacht van een Kind wilde de reddende goedheid van God ons op de eerste plaats ontmoeten. En inderdaad, wat is het troostend bij alle vertoon van de machtigen der wereld deze rustige gelatenheid te zien van God, en zo de geborgenheid van die macht te ondervinden, die uiteindelijk sterker zal zijn dan alle andere machten en alle luide triomfen van de wereld overleeft.

Wat een vrijheid gaat uit van een dergelijk weten, en wat een menselijkheid ligt daar in!

Uit: Joseph kardinaal Ratzinger, Dogma und Verkündigung, p. 382 e.v., opgenomen in Mitarbeiter der Wahrheit. Gedanken für jeden Tag (van d

Cardinal Newman The light shineth in darkness, and the darkness comprehended it not;

"The light shineth in darkness, and the darkness comprehended it not." John i. 5.

 OF all the thoughts which rise in the mind when contemplating the sojourn of our Lord Jesus Christ upon earth , none perhaps is more affecting and subduing than the obscurity which attended it. I do not mean His obscure condition, in the sense of its being humble; but the obscurity in which He was shrouded, and the secrecy which He observed. This characteristic of His first Advent is referred to very frequently in Scripture, as in the text, "The light shineth in darkness, and the darkness comprehended it not;" and is in contrast with what is foretold about His second Advent. Then "every eye shall see Him;" which implies that all shall recognize Him; whereas, when He came for the first time, though many saw Him, few indeed discerned Him. It had been prophesied, "When we shall see Him there is no beauty that we should desire Him;" and at the very end of his ministry, He said to one of {240} His twelve chosen friends, "Have I been so long time with you, and yet hast thou not known Me, Philip?" [Isai. liii. 2. John xiv. 9.]

I propose to set before you one or two thoughts which arise from this very solemn circumstance, and which may, through God's blessing, be profitable.

And first, let us review some of the circumstances which marked His sojourn when on earth.

His condescension in coming down from heaven, in leaving His Father's glory and taking flesh, is so far beyond power of words or thought, that one might consider at first sight that it mattered little whether He came as a prince or a beggar. And yet after all, it is much more wonderful that He came in low estate, for this reason; because it might have been thought beforehand, that, though He condescended to come on earth, yet He would not submit to be overlooked and despised: now the rich are not despised by the world, and the poor are. If He had come as a great prince or noble, the world without knowing a whit more that He was God, yet would at least have looked up to Him and honoured Him, as being a prince; but when He came in a low estate, He took upon him one additional humiliation, contempt,—being contemned, scorned, rudely passed by, roughly profaned by His creatures.

What were the actual circumstances of His coming? His Mother is a poor woman; she comes to Bethlehem to be taxed, travelling, when her choice would have been to remain at home. She finds there is no room in the inn; she is obliged to betake herself to a stable; she brings forth her firstborn Son, and lays Him in a manger. {241} That little babe, so born, so placed, is none other than the Creator of heaven and earth, the Eternal Son of God.

Well; He was born of a poor woman, laid in a manger, brought up to a lowly trade, that of a carpenter; and when He began to preach the Gospel He had not a place to lay His head: lastly, He was put to death, to an infamous and odious death, the death which criminals then suffered.

For the three last years of His life, He preached the Gospel, I say, as we read in Scripture; but He did not begin to do so till He was thirty years old. For the first thirty years of His life, He seems to have lived, just as a poor man would live now. Day after day, season after season, winter and summer, one year and then another, passed on, as might happen to any of us. He passed from being a babe in arms to being a child, and then He became a boy, and so He grew up "like a tender plant," increasing in wisdom and stature; and then He seems to have followed the trade of Joseph, His reputed father; going on in an ordinary way without any great occurrence, till He was thirty years old. How very wonderful is all this! that He should live here, doing nothing great, so long; living here, as if for the sake of living; not preaching, or collecting disciples, or apparently in any way furthering the cause which brought Him down from heaven. Doubtless there were deep and wise reasons in God's counsels for His going on so long in obscurity; I only mean, that we do not know them.

Newmanreader, sermo 16

Maria die zoude naar Bethlehem gaan

Lezingen H. Mis Kerstmis - dagmis - jaar A, B en C

Eerste lezing (Jes. 52, 7-10)
Uit de profeet Jesaja.
Hoe liefelijk op de bergen de voeten van de vreugdebode,
die vrede meldt,
goed nieuws verkondigt,
die heil komt melden,
die zegt tot Sion: Uw God regeert!
Hoort!
Uw torenwachters verheffen hun stem,
zij jubelen tegelijk,
want zij zien, oog in oog,
de terugkeer van de Heer naar Sion.
Barst los in jubel allen samen,
puinen van Jeruzalem,
want de Heer heeft zijn volk getroost;
Hij heeft Jeruzalem verlost.
De Heer heeft zijn heilige arm ontbloot
voor de ogen van alle volkeren;
en alle grenzen der aarde
hebben het heil van onze God aanschouwd.

Tweede lezing (Hebr. 1, 1-6)
Uit de brief aan de Hebreeën.
Broeders en zusters,
Nadat God eertijds
vele malen en op velerlei wijzen
tot onze vaderen gesproken had door de profeten,
heeft Hij nu, op het einde der tijden,
tot ons gesproken tot de Zoon,
die Hij erfgenaam gemaakt heeft van al wat bestaat
en door wie Hij het heelal heeft geschapen.
Hij is de afstraling van Gods heerlijkheid
en het evenbeeld van zijn wezen.
Hij houdt alles in stand door zijn machtig woord.
En na de reiniging der zonden te hebben voltrokken,
heeft Hij
zich neergezet ter rechterzijde van de majesteit in den hoge,
ver verheven boven de engelen,
zoals Hij hen ook overtreft
in de waardigheid, die zijn deel is geworden.
Heeft God ooit tot een engel gezegd:
“Gij zijt mijn Zoon;
Ik heb u heden verwekt?” Of:
“Ik zal een Vader voor hem zijn en Hij zal mijn zoon zijn?”
Wanneer Hij evenwel
de Eerstgeborene opnieuw de wereld binnenleidt zegt Hij:
“Alle engelen Gods moeten Hem hulde brengen.”

Evangelie (Joh. 1, 1-18)
In het begin was het Woord
en het Woord was bij God
en het Woord was God.
Dit was in het begin bij God.
Alles is door Hem geworden
en zonder Hem is niets geworden
van wat geworden is.
In Hem was leven
en dat leven was het licht der mensen.
En het licht schijnt in de duisternis,
maar de duisternis nam het niet aan.

Er trad een mens op, een gezondene van God;
zijn naam was Johannes.
Deze kwam tot getuigenis,
om te getuigen van het Licht,
opdat allen door hem tot geloof zouden komen.
Niet hij was het Licht,
maar hij moest getuigen van het Licht.

Het ware Licht,
dat iedere mens verlicht
kwam in de wereld.
Hij was in de wereld;
de wereld was door Hem geworden
en toch erkende de wereld Hem niet.
Hij kwam in het zijne,
maar de zijnen aanvaardden Hem niet.

Aan allen echter, die Hem wel aanvaardden,
aan hen, die in zijn Naam geloven,
gaf Hij het vermogen
kinderen van God te worden.
Zij zijn niet uit bloed,
noch uit begeerte van het vlees
of de wil van een man,
maar uit God geboren.
Het Woord is vlees geworden
en heeft onder ons gewoond.
Wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd,
zulk een heerlijkheid
als de Eniggeborene van de Vader ontvangt,
vol genade en waarheid.

Wij hebben Johannes’ getuigenis over Hem toen hij uitriep:
“Deze was het van wie ik zei:
Hij die achter mij komt is vóór mij,
want Hij was eerder dan ik.”
Van zijn volheid hebben wij allen ontvangen;
genade op genade.
Werd de wet door Mozes gegeven,
de genade en de waarheid kwamen door Jezus Christus.
Niemand heeft ooit God gezien;
de Eniggeboren God,
die in de schoot des Vaders is,
Hij heeft Hem doen kennen.

Introitus Kerstfeest dagmis Puer natus est nobis - Gregoriaans

Kerstwens Zalig Kerstmis!

 

Lezingen H. Mis Kerstfeest Nachtmis - Heden is u een Redder geboren!

Kerstmis - nachtmis
Eerste lezing (Jes. 9, 1-3.5-6)
Uit het boek van de profeet Jesaja.
Het volk dat wandelt in de duisternis
ziet een helder licht;
een glans straalt over hen,
die wonen in het land van de dood.
Gij hebt hun blijdschap vermeerderd,
hun vreugde vergroot.
Voor uw aanschijn zijn zij vrolijk als mensen,
die opgewekt zijn bij de oogst,
of jubelen bij het verdelen van de buit.
Want het juk dat zwaar op hem drukt,
het blok dat ligt op zijn nek,
en de stok van zijn drijver,
hebt gij stuk gebroken als in de dagen van Midjan.
Want een Kind is ons geboren,
een Zoon werd ons geschonken;
Hem wordt de macht op de schouders gelegd
en men noemt Hem:
Wonderbare Raadsman,
Goddelijke Held,
Eeuwige Vader,
Vredevorst.
Een grote macht en een onbeperkte welvaart
zullen toevallen aan Davids troon
en aan zijn koninkrijk,
zodat het gegrondvest zal zijn
en stevig gebouwd op recht en gerechtigheid
van nu af tot in eeuwigheid.
De ijver van de Heer der hemelse machten brengt het tot stand.

Tweede lezing (Titus 2, 11-14)
Uit de brief van de heilige apostel Paulus aan Titus.
Dierbare,
De genade van God,
bron van heil voor alle mensen,
is op aarde verschenen.
Zij leert ons goddeloosheid en wereldse begeerten te verzaken
en bezonnen, rechtvaardig en vroom te leven in deze tijd,
terwijl wij uitzien naar de zalige vervulling van onze hoop,
de openbaring van de heerlijkheid
van onze grote God en Heiland Christus Jezus.
Hij heeft zichzelf voor ons gegeven,
om ons van alle ongerechtigheid te verlossen
en ons te maken tot zijn eigen volk,
gereinigd van zonde,
vol ijver voor alle goeds.

Evangelie (Lucas 2, 1-14)
In die dagen kwam er een besluit van keizer Augustus,
dat er een volkstelling moest gehouden worden in heel zijn rijk.
Deze volkstelling vond plaats
eer Quirinius landvoogd van Syrië was.
Allen gingen op reis,
ieder naar zijn eigen stad, om zich te laten inschrijven.
Ook Jozef trok op
en omdat hij behoorde tot het huis en geslacht van David,
ging hij van Galilea, uit de stad Nazaret,
naar Judea, naar de stad van David, Betlehem geheten,
om zich te laten inschrijven,
samen met Maria zijn verloofde, die zwanger was.
Terwijl zij daar verbleven,
brak het uur aan waarop zij moeder zou worden;
zij bracht een Zoon ter wereld, haar eerstgeborene.
Zij wikkelde Hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe,
omdat er voor hen geen plaats was in de herberg.
In de omgeving bevonden zich herders,
die in het open veld gedurende de nacht hun kudde bewaakten.
Plotseling stond een engel des Heren voor hen
en zij werden omstraald door de glorie des Heren,
zodat zij door grote vrees werden bevangen.
Maar de engel sprak tot hen:
“Vreest niet, want zie,
ik verkondig u een vreugdevolle boodschap,
die bestemd is voor heel het volk.
Heden is u een Redder geboren,
Christus de Heer,
in de stad van David.
En dit zal voor u een teken zijn:
gij zult het pasgeboren kind vinden
in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe.”
Opeens voegde zich bij de engel een hemelse heerschare;
zij verheerlijkten God met de woorden:
“Eer aan God in den hoge
en op aarde vrede onder de mensen
in wie Hij welbehagen heeft.”

Dominus Dixit Ad Me (Christmas, Midnight Mass, Introit)

Solemn Proclamation of Christmas

Lezingen H. Mis 4e zondag van de advent, jaar C “Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot"

Eerste lezing (Micha 5, 1-4a)
Uit de Profeet Micha.
Dit zegt de Heer:
“Gij, Betlehem Efrata,
het kleinste onder Juda’s geslachten,
uit u zal geboren worden,
hij die over Israël moet heersen.
In het verre verleden ligt zijn oorsprong,
in lang vervlogen dagen.”
Daarom zal de Heer hen
niet langer overlaten aan hun lot
dan tot de tijd
dat de moeder haar kind gebaard heeft.
Dan komt de rest van zijn broeders weer samen
met de zonen van Israël.
Dan neemt hij de macht in handen
en zal hen hoeden
door de kracht van de Heer,
door de verheven naam van de Heer, zijn God.
In veiligheid zullen zij wonen,
omdat zijn macht zal reiken
tot aan de uiteinden der aarde.
Hij zal een man van vrede zijn.

Tweede lezing (Hebr. 10, 5-10)
Uit de brief aan de Hebreeën.
Broeders en zusters,
als Christus in de wereld komt, zegt Hij tot de Vader:
“Slachtoffers en gaven hebt Gij niet gewild,
maar Gij hebt mij een lichaam bereid.
Brandoffers en zoenoffers konden niet behagen.
Toen zei Ik.
Hier ben ik.
Zoals er in de boekrol over mij geschreven staat:
Ik ben gekomen, God, om uw wil te doen.”

Eerst zegt Hij dus:
Slachtoffer en gaven,
brandoffers en zoenoffers hebt Gij niet gewild,
die konden u niet behagen,
hoewel de wet voorschrijft, dat ze gebracht moeten worden.

En dan zegt Hij:
Hier ben ik,
ik ben gekomen om uw wil te doen.
Hij schaft dus het eerste af om het tweede te laten gelden.
Door die wil zijn wij geheiligd, eens en voor altijd,
door het offer van het lichaam van Jezus Christus.

Evangelie (Lc. 1, 39-45)
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas.
In die dagen reisde Maria met spoed naar het bergland
naar een stad in Juda.
Zij ging het huis van Zacharias binnen en groette Elisabeth.
Zodra Elizabeth de groet van Maria hoorde,
sprong het kind op in haar schoot.
Elizabeth werd vervuld met de heilige Geest
en riep met luide stem:
“Gij zijt gezegend onder de vrouwen
en gezegend is de vrucht van uw schoot.
Waaraan heb ik het te danken,
dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt?
Zie zodra ik uw groet hoorde,
sprong het kind van vreugde op in mijn schoot.
Zalig zij, die geloofd heeft, dat tot vervulling zal komen
wat haar vanwege de Heer gezegd is.”

Introitus: Rorate caeli - 4e Zondag Advent

Introitus: Gaudete in Domino semper - zondag III in Adventu

Lezingen H. Mis 3e zondag van de advent, jaar C

Eerste lezing (Sefanja 3, 14-18a)
Uit de Profeet Sefanja.
Sion, jubel van vreugde,
juich, Israël,
verheug u en wees blij, Jeruzalem,
met heel uw hart!
Het vonnis dat op u drukte
werd door de Heer vernietigd.
Hij heeft u vijand verjaagd.
De Heer, de Koning van Israël, blijft bij u:
nu hoeft gij geen onheil meer te vrezen!
Op die dag zal er tot Jeruzalem gezegd worden:
Vreest niet, Sion,
en laat uw handen niet verslappen.
De Heer, uw God, is bij u
als een reddende held.
Uitermate verheugt Hij zich om u,
door zijn liefde maakt Hij u nieuw;
Hij jubelt om u van vreugde.

Tweede lezing (Fil. 4, 4-7)
Uit de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Filippi.
Broeders en zusters,
verheugt u in de Heer te allen tijde.
Nog eens: verheugt u!
Uw vriendelijkheid moet bij alle mensen bekend zijn.
De Heer is nabij.
Weest onbezorgd.
Laat al uw wensen bij God bekend worden in gebed en smeking,
en nooit zonder dankzegging.
En de vrede van God, die alle begrip te boven gaat
zal uw harten en gedachten behoeden in Christus Jezus.

Evangelie (Lucas 3, 10-18)
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas.
In die tijd stelden de mensen Johannes de vraag:
“Wat moeten wij doen?”
Johannes gaf hun ten antwoord:
“Wie dubbele kleding heeft, laat hij delen
met wie niets heeft,
en wie voedsel heeft, laat hij hetzelfde doen.”
Er kwamen ook tollenaars om gedoopt te worden
en ze vroegen hem:
“Meester, wat moeten wij doen?”
Hij zei hun:
“Niet méér vragen dan voor u is vastgesteld.”
Ook de soldaten vroegen hem
“En wij, wat moeten wij doen?”
Hij antwoordde:
“Niemand uitplunderen, niemand iets afpersen,
maar tevreden zijn met uw soldij.”
Omdat het volk vol verwachting was
en iedereen zich aangaande Johannes de vraag stelde,
of hij niet de Messias zou zijn,
gaf Johannes aan allen het antwoord:
“Ik doop u met water, maar er komt iemand,
die sterker is dan ik;
ik ben niet waardig de riem van zijn sandalen los te maken.
Hij zal u dopen met de heilige Geest en met vuur.
De wan heeft Hij in zijn hand
om zijn dorsvloer grondig te zuiveren
en zijn tarwe te verzamelen in de schuur,
maar het kaf zal Hij verbranden in onblusbaar vuur.”
Zo en met nog vele andere vermaningen
verkondigde Johannes aan het volk de Blijde Boodschap.

Paus Benedictus XVI WERKELIJK GELUK VINDT MEN IN CHRISTUS EN DAT IS GEEN ILLUSIE

Angelustoespraak op zondag Gaudete 2007 van paus Benedictus XVI

"Gaudete in Domino semper" - "Verheugd altijd in de Heer" [Fil 4, 4]

Fil. 4, 4

Met deze woorden van de H. Paulus begint vandaag de H. Mis van de Derde zondag van de Advent en daarom wordt deze zondag "Zondag Gaudete" genoemd. De Apostel spoort de Christenen aan om verheugd te zijn over de komst van de Heer, dat is, zijn glorieuze wederkomst, waarover we zeker kunnen zijn en Hij zal niet talmen. De Kerk doet juist deze uitnodiging terwijl we ons voorbereiden om Kerstmis te vieren en we hoopvol verwachtend uitkijken naar Bethlehem. In feite verwachten we Zijn tweede komst met een bepaalde hoop omdat we kennis hebben van Zijn eerste komst.

Het mysterie van Bethlehem openbaart ons God-met-ons, God is ons nabij, niet alleen in ruimtelijke en tijdelijke zin. Hij is ons nabij omdat Hij, om het zo te zeggen, getrouwd is met ons menszijn. Hij heeft onze gestalte aangenomen om zo geheel op ons te lijken, behalve dan de zonde, opdat wij op Hem zouden lijken. Christelijke vreugde is een gevolg van deze zekerheid: God is nabij, Hij is met mij, in vreugde en in pijn, bij gezondheid en ziekte, als vriend en als trouwe echtgenoot of echtgenote.

Sommigen vragen zich af: Is er werkelijke vreugde mogelijk in deze tijd? Het antwoord wordt gegeven door het leven van mannen en vrouwen van iedere leeftijd en sociale achtergrond die blij zijn hun leven te geven voor het bestaan van anderen! Was niet de Zalige Moeder Teresa van Calcutta in onze dagen een onvergetelijke getuige van de Evangelische vreugde? Zij leefde in dagelijks contact met de ellende, menselijke degeneratie, dood. Haar ziel kende de verleidingen van de donkere nacht van het geloof en toch bleef ze vervuld van de glimlach van God, door alles heen.

We lezen in één van haar geschriften: "Met ongeduld wachten we op het paradijs, waar God is, maar het ligt in onze mogelijkheden om hier beneden al in het paradijs te zijn en wel vanaf nu. Blij zijn met God betekent: liefhebben zoals Hij, helpen zoals Hij, geven zoals Hij, dienstbaar zijn zoals Hij".

Ja, vreugde komt in ons hart van hen die zichzelf dienstbaar opstellen voor de minsten en de armen. In hen die op deze wijze liefhebben komt God hen nabij en de ziel vindt daar de vreugde in. Maar wanneer we de vreugde gaan idealiseren komen we op de verkeerde weg terecht en wordt het echt moeilijk om Jezus te vinden. Dit is echter wat bepaalde culturen voorstellen waarbij ze individueel geluk in de plaats zetten van God. Het staat voor een mentaliteit die zijn emblematisch effect vindt in het zoeken van genot tot iedere prijs, in het gebruik van drugs als vlucht, als een toevluchtsoord naar een kunstmatig paradijs. Van deze culturen zal blijken dat zij geheel illusoir zijn.

Beste broeders en zusters. Zelfs in de Kersttijd is het mogelijk om de verkeerde weg in te slaan door het ware feest in te wisselen voor iets dat het hart niet opent voor Christus. Moge de Maagd Maria alle Christenen helpen en dat de mensen die God zoeken, Bethlehem zullen bereiken, het Kind zullen ontmoeten dat geboren is voor ons, voor onze redding en voor het geluk van alle mensen.

[16 dec 2007]

WELKOM bij de lessen theologie door pastoor dr. R. Achten op maandag 16 december en 13 januari aanstaande om 15.15u (tot ca 16.45u in Priorij Thabor, Sint Odiliënberg)

Welkom bij de lessen theologie door pastoor dr. R. Achten:

maandag 16 december a.s. 15.15u-ca 16.30u:

Christendom vs. naturalisme ... m.n. zonder God is geen moraal mogelijk

Maandag 13 januari 2025: 15.15u-c 16.30u:

Het ontstaan van het heelal en het leven en de fine-tuning van het heelal vereisen een verklaring. De verklaring vanuit het atheïsme (New Atheism) is onzin.

ADVENT – Rorate caeli – Dauwt, hemelen muziek en tekst Latijn met NL vertaling

Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum.

Ne irascaris Domine, ne ultra memineris iniquitatis:
ecce civitas Sancti facta est deserta, Sion deserta facta est:
Ierusalem desolata est:
domus sanctificationis tuae et gloriae tuae,
ubi laudaverunt te patres nostri.

Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum.

Peccavimus, et facti sumus tamquam immundus nos,
et cecidimus quasi folium universi;
et iniquitates nostrae quasi ventus abstulerunt nos:
abscondisti faciem tuam a nobis,
et allisisti nos in manu iniquitatis nostrae.

Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum.

Vide, Domini, afflictionem populi tui,
et mitte quem missurus es,
emitte Agnum dominatorem terrae,
de Petra deserti montem filiae Sion:
ut auferat ipse iugum captivatis nostrae.

Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum.

Consolamini, consolamini, popule meus: cito veniet salus tua:
quare moerore consumeris, quia innovavit te dolor?
Salvabo te, noli timere: ego enim sum Dominus Deus,
tuus, Sanctus Israel, Redemptor tuus.

Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum.

 Aankondiging van de Advent

Dauwt, hemelen, van boven,

 gij, wolken, regent de Rechtvaardige.

Wees niet langer vertoornd, o Heer,

 gedenk niet langer onze ongerechtigheid.

 Zie, de stad van de Heilige is verlaten geworden,

 Sion is verlaten geworden;

 Jerusalem ontvolkt,

 het huis van uw heiliging en uw heerlijkheid,

 waar onze vaderen U lofliederen zongen.

We hebben gezondigd en zijn als een onreine geworden

 en allen zijn wij als bladeren afgevallen,

 en onze zonden hebben ons als de wind weggeblazen.

 U hebt uw aangezicht verborgen voor ons

 en ons verpletterd door de zwaarte van onze schuld.

Zie, Heer, de ellende van uw volk,

 en zend Hem die Gij ons zenden zult;

 Zend het Lam, de Beheerser van de aarde,

 van de rots in de woestijn naar Sion’s dochter,

opdat Hij het juk van onze gevangenschap wegneme.

Troost u, troost u, mijn volk;

weldra zal uw heil komen.

Waarom wordt gij door rouw verteerd,

Omdat de droefheid u opnieuw heeft aangegrepen?

Ik zal u redden, vrees niet;

Want Ik ben de Heer, uw God, de Heilige van Israel, uw Verlosser.

Populus Sion - Introïtus 2e Zondag Advent

Lezingen H. Mis 2e zondag van de advent, jaar C Bereidt de weg van de Heer, maakt zijn paden recht.

Eerste lezing (Baruch 5, 1-9)
Uit de Profeet Baruch.
Jeruzalem, leg uw kleed van rouw en ellende af;
en bekleed u voor immer met Gods heerlijke schoonheid.
Sla uw mantel van Gods gerechtigheid om,
zet op uw hoofd de schitterende kroon van de Eeuwige.
Want God wil uw luister laten zien overal op aarde.
Voor eeuwig geeft God u de naam:
“Vrede door gerechtigheid” en “Glorie door vroomheid.”
Op, Jeruzalem, ga op de hoogte staan en kijk uit naar het oosten:
daar zijn uw kinderen weer samen
op het woord van de Heilige,
van zonsopgang tot zonsondergang.
Zij zijn blij nu God weer aan hen denkt.
Te voet gingen zij van u heen,
weggesleept door de vijand,
maar eervol brengt God hen terug,
gedragen als op een koningstroon.
God beval alle hoge bergen en eeuwige heuvels te slechten
en de dalen op te vullen, zodat het hele land
een effen vlakte wordt
en Israël veilig optrekt onder de glorie van God.
Ook de bossen en alle geurige bomen
geven de schaduw aan Israël op Gods bevel.
Want God leidt het jubelende Israël
in zijn heerlijk licht;
met zijn barmhartigheid zal Hij hen omgeven
én met zijn gerechtigheid.

Tweede lezing (Filippenzen 1, 3-6.8-11)
Uit de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Filippi.
Broeders en zusters,
ik dank mijn God telkens als ik u gedenk,
altijd, bij al mijn gebeden voor u allen.
En ik verricht mijn gebed met blijdschap,
omdat gij van de eerste dag tot nu toe
uw deel hebt bijgedragen tot de prediking van het evangelie.
Ik ben er zeker van, dat Hij, die het goede werk in u begonnen is,
het zal voltooien tegen de dag van Christus Jezus.
God weet hoe vurig ik naar u allen verlang,
met de innigheid van Christus Jezus zelf.
En dit is mijn bede:
moge uw liefde steeds rijker worden
aan inzicht en fijngevoeligheid,
om te kunnen onderscheiden waar het op aankomt.
Dan zult gij op de dag van Christus
ongerept en onberispelijk zijn,
verzadigd met de vrucht der gerechtigheid,
die komt van Jezus Christus, tot eer en lof van God.

Evangelie Lucas (3, 1-6)
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas.
Het gebeurde
in het vijftiende regeringsjaar van keizer Tiberius:
Pontius Pilatus was landvoogd van Judea;
Herodes gouverneur van het gewest Galilea;
zijn broer Filippus gouverneur van het gewest Itureae en
Trachonitis
en Lysanias gouverneur van Abilene;
Annas en Kajafas bekleedden het hogepriesterschap.
Toen kwam het woord van God over Johannes,
zoon van Zacharias,
die in de woestijn verbleef.
Hij begon op te treden in heel de Jordaanstreek
en een doopsel van bekering te preken
tot vergeving van zonden,
volgens de profetie,
die geschreven staat in het boek van Jesaja:
Een stem roept in de woestijn:
bereidt de weg van de Heer,
maakt zijn paden recht.
Elk dal moet gevuld
elke berg of heuvel geslecht worden;
de kronkelpaden moeten recht,
de ruwe wegen effen worden.
Heel de mensheid zal Gods redding zien.

8 december - Maria - een kunstwerk, waarin God het mysterie van ons christelijk leven onthult.

Maria is te zien als een kunstwerk, waarin God het mysterie van ons christelijk leven onthult. Maria is een voorbeeld waarin het geloof duidelijk tot uiting komt.

God heeft de mens geschapen naar zijn beeld, maar bij mensen wordt dit beeld vaak verwrongen door het kwaad, bij sommigen wordt zijn beeld zelfs onherkenbaar. Bij Maria evenwel niet. Zij is een volmaakte weergave van Gods plan met de mens. Zij is een perfect beeld van Gods heerlijkheid in de mens.

Daarom zijn er mensen die haar graag heerlijk als de maan noemen.

De ruimtevaarders hebben ons verteld dat de maan donker is. Zij geeft aan ons het licht verder dat zij zelf niet bezit. Zij weerkaatst en verzacht het licht van de zon. Zij geeft verder wat zij zelf ontvangt, maar zelf niet bezit.

Dat is ook het mysterie van Maria. Zij is altijd verwijzing. Zij is een gewoon mens ( geschapen door God, net zoals wij ), maar, opgenomen in Gods liefde, weerkaatst zij, op een wonderbare manier, Gods genadegaven.

´Want Hij omgezien naar de geringheid van zijn dienstmaagd en Hij heeft grote dingen aan haar gedaan´. Zij is begenadigd. Zij geeft verder wat zij ontvangt, maar wat zij zelf niet heeft. Zij verwijst naar God. Maria is openheid voor Hem. Zij heeft Gods liefde helemaal in zich opgenomen. Zoals kristal in honderd facetten het licht weerkaatst, zo weerkaatst zij het licht van God voor ons.

In wezen zijn mensen, schepselen die onaf zijn, donker gesteente, zoals de maan, die geen licht van zichzelf heeft. Maar als wij ons openstellen voor de liefde van God, dan worden wij opgenomen in zijn licht en kunnen wij de zachte glans van zijn liefde verder doen stralen naar anderen. Wij kunnen licht van zijn licht worden.

Het mysterie van Maria bestaat niet in wat zij zelf gedaan en gepresteerd heeft, maar in wat zij van God ontvangen heeft en verder meedeelt aan mensen. Gods liefde heeft haar gemaakt tot wat zij is : vol van genade, goedheid en liefde. 

Zo is ook voor ons de maatstaf van het leven niet wat wij zelf presteren en doen, maar of wij datgene wat wij ontvangen hebben, doorgeven aan anderen.

Maria blijft voor ons een teken : wat God in haar tot voltooiing heeft gebracht, dat wil Hij ook in óns tot stand brengen. In haar leven heeft God uitgebeeld wat Hij met ons allemaal voorheeft. Haar lichtschijn verheldert de donkere weg van het leven, waarlangs wij de liefdevolle God kunnen vinden.

Laten wij in dankbare bewondering stilstaan bij dit kunstwerk van God , dat zo duidelijk Gods liefde voor ons openbaart.