Lezingen H. Mis 30e zondag door het jaar A

Eerste lezing (Ex. 22,20-26)
Uit het boek Exodus.
Zo spreekt de Heer:
“Gij moet een vreemdeling niet slecht behandelen
en hem het leven niet moeilijk maken,
want gij hebt zelf als vreemdeling in Egypte gewoond.
Weduwen en wezen zult ge geen onrecht aandoen.
Als ge hun tekort doet en hun klagen tot Mij opstijgt,
dan zal Ik gehoor geven aan hun klagen.
Mijn toorn zal losbarsten en met het zwaard zal Ik u doden:
uw vrouwen worden weduwen, uw kinderen wezen.
Als gij aan iemand van mijn volk geld leent,
aan een noodlijdende in uw omgeving,
gedraag u dan niet als een geldschieter.
Ge moet geen rente van hem eisen.
Als gij iemands mantel in pand neemt,
dan moet ge die vóór zonsondergang hem teruggeven.
Hij heeft niets anders om zich mee toe te dekken,
het is de beschutting van zijn blote lichaam,
hij moet er in slapen.
Roept hij tot Mij om hulp, dan zal Ik hem verhoren,
want Ik ben vol medelijden.”

Tweede lezing (1 Tess. 1,5c-10)
Uit de brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Tessalonica.
Broeders en zusters,
gij weet hoe ons optreden bij u is geweest.
Het was gericht op uw heil.
En gij van uw kant
zijt navolgers geworden van ons en van de Heer,
toen gij het woord hebt aangenomen
onder allerlei beproevingen
en toch met de vreugde van de heilige Geest.
Gij zijt een voorbeeld geworden van alle gelovigen
in Macedonië en in Achaïa.
Ja, van Tessalonica uit
heeft het woord van de Heer weerklonken,
en niet enkel in Macedonië en Achaïa;
allerwegen is uw geloof in God bekend geworden.
Wij hoeven niets meer te zeggen,
zij vertellen zelf wel hoe wij bij u zijn gekomen
en hoe wij door u zijn ontvangen;
hoe gij u van de afgoden tot God hebt bekeerd,
om de levende en waarachtige God te dienen,
en uit de hemel zijn Zoon te verwachten,
die Hij uit de dood heeft opgewekt,
Jezus, die ons redt van de komende toorn.

Evangelie (Mt. 22,34-40)
In die tijd kwamen de Farizeeën bijeen, toen zij vernamen
dat Jezus de Sadduceeën de mond gesnoerd had. En een van hen, een wetgeleerde,
vroeg Jezus om Hem op de proef te stellen:
“Meester, wat is het voornaamste gebod in de Wet?” Hij antwoordde hem:
“Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart,
geheel uw ziel en geheel uw verstand.
Dit is het voornaamste en eerste gebod.
Het tweede, daarmee gelijkwaardig:
Gij zult uw naaste beminnen als uzelf.
Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten.”

Missa VIII Latin Mass of the Angels Traditional Catholic Latin Songs

Maria op zaterdag Hymne Ave maris Stella

Ave, maris stella,
Dei mater alma,
atque semper virgo,
felix caeli porta.

Sumens illud ‘Ave’
Gabriélis ore,
funda nos in pace,
mutans Evae nomen.

Solve vincla reis,
profer lumen caecis,
mala nostra pelle,
bona cuncta posce.

Monstra te esse matrem,
sumat per te precem
qui pro nobis natus
tulit esse tuus.

Virgo singuláris,
inter omnes mitis,
nos culpis solútos
mites fac et castos.

Vitam praesta puram,
iter para tutum,
ut vidéntes Iesum
semper collaetémur.

Sit laus Deo Patri,
summo Christo decus,
Spirítui Sancto
honor, tribus unus. Amen.

Bezoek van de mede-zusters Kanunnikessen van het H. Graf uit Herkenrode

Die 19 octobris SS. IOANNIS DE BREBEUF ET ISAAC JOGUES, PRESBYTERORUM, ET SOCIORUM, MARTYRUM

Die 19 octobris

SS. IOANNIS DE BREBEUF ET ISAAC JOGUES,
PRESBYTERORUM, ET SOCIORUM, MARTYRUM

Inter annos 1642 et 1649 in America Septentrionali occisi sunt ab indigenis Huronibus et Irochenis, post terrifica tormenta, octo sodales Societatis Iesu, qui ethnicos illius regionis ad veram fidem perducere satagebant. Isaac Jogues die 18 octobris 1647 occubuit, Ioannes de Brébeuf autem die 16 martii 1648.

Deus, qui primítias fídei in boreálibus Américæ regiónibus sanctórum Ioánnis et Isaac eorúmque sociórum prædicatióne et sánguine consecrásti, concéde propítius, ut eórum intercessióne, flórida christianórum seges ubíque in dies augeátur. Per Dóminum.

Lord God,
  you consecrated the first-fruits of the faith in North America
  by the preaching and martyrdom of Saint John de Brébeuf, Saint Isaac Jogues and their companions.
Through their intercession
  may the Church of Christ flourish abundantly in every nation.
Through our Lord Jesus Christ, your Son,
  who lives and reigns with you in the unity of the Holy Spirit,

  one God, for ever and ever.

God, Gij hebt de eerste christenen van Noord - Amerika geheiligd door de prediking en de marteldood van de heilige Johannes de Brébeuf en zijn lotgenoten. Verleen genadig op hun voorspraak dat dag aan dag en overal ter wereld de kerk tot volle rijpheid komt. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon, die met U leeft en heerst in de eenheid van de heilige Geest, God, door de eeuwen der eeuwen.

Amen.

St. Luke

Die 18 octobris S. LUCÆ, EVANGELISTÆ

Natus ex familia ethnica, ad fidem conversus, comes fuit apostoli Pauli, iuxta cuius prædicationem Evangelium etiam conscripsit. Primordia vitæ Ecclesiæ in alio libro tradidit, cui titulus Actus Apostolorum, eventa narrans usque ad primam Pauli in Urbe commorationem.

Hymne laudes

Pláusibus, Luca, cánimus, triúmphum
quo nites fuso rútilo cruóre,
atque præcélsis méritis adéptam
  rite corónam.

Spíritus ductu, studiósus orbi
mira quæ pastor dócuit supérnus
Christus ac fecit míserans amóre,
  tradis amánter.

Próvidus chartis pérhibes venústis
gesta quæ Iesu célebrant alúmnos,
eius et gentis nova quæ patéscunt
  in nova sæcla.

O comes Pauli, speculátor alti
cordis illíus sed et æmulátor,
cáritas Christi fac ut usque nostrum
  pectus adúrat.

Tu malis nostris médicus fer artem,
confer et lætum fídei levámen,
ut Deo tandem potiámur, ipsi
  semper ovántes. Amen.

Lucas, uw naam bezingen wij,

herdenkend hoe gij met uw bloed

getuigd hebt van uw Heer en vriend.

Een lauwerkrans hebt gij verdiend.

Verlicht door Jezus’ woord en daad,

gesticht door wat uw herder deed,

liet gij ons na in een geschrift

wat Hij voor mensen heeft verricht.

Vertrouwd met Jezus’ levend woord

hebt gij zijn diep geheim geschetst,

zijn boodschap met een fijn penseel

geschilderd als een schoon paneel.

Gezel van Paulus, trouw als hij,

waart gij een leerling van de Heer.

Mogen ook wij, zo zwak en klein,

getuigen van Gods liefde zijn.

Lucas, geneesheer, zie ons aan,

genees wat ons heeft ziek gemaakt.

Schenk ons vertrouwen in Gods woord,

dat Hij ons zingend bidden hoort.

16 October St. Margaret Mary Alacoque

Religious of the Visitation Order. Apostle of the Devotion to the Sacred Heart of Jesus, born at Lhautecour, France, 22 July, 1647; died at Paray-le-Monial, 17 October, 1690.

Her parents, Claude Alacoque and Philiberte Lamyn, were distinguished less for temporal possessions than for their virtue, which gave them an honourable position. From early childhood Margaret showed intense love for the Blessed Sacrament, and preferred silence and prayer to childish amusements. After her first communion at the age of nine, she practised in secret severe corporal mortifications, until paralysis confined her to bed for four years. At the end of this period, having made a vow to the Blessed Virgin to consecrate herself to religious life, she was instantly restored to perfect health. The death of her father and the injustice of a relative plunged the family in poverty and humiliation, after which more than ever Margaret found consolation in the Blessed Sacrament, and Christ made her sensible of His presence and protection. He usually appeared to her as the Crucified or the Ecce Homo, and this did not surprise her, as she thought others had the same Divine assistance. When Margaret was seventeen, the family property was recovered, and her mother besought her to establish herself in the world. Her filial tenderness made her believe that the vow of childhood was not binding, and that she could serve God at home by penance and charity to the poor. Then, still bleeding from her self-imposed austerities, she began to take part in the pleasures of the world. One night upon her return from a ball, she had a vision of Christ as He was during the scourging, reproaching her for infidelity after He had given her so many proofs of His love. During her entire life Margaret mourned over two faults committed at this time--the wearing of some superfluous ornaments and a mask at the carnival to please her brothers.

On 25 May, 1671, she entered the Visitation Convent at Paray, where she was subjected to many trials to prove her vocation, and in November, 1672, pronounced her final vows. She had a delicate constitution, but was gifted with intelligence and good judgement, and in the cloister she chose for herself what was most repugnant to her nature, making her life one of inconceivable sufferings, which were often relieved or instantly cured by our Lord, Who acted as her Director, appeared to her frequently and conversed with her, confiding to her the mission to establish the devotion to His Sacred Heart. These extraordinary occurrences drew upon her the adverse criticism of the community, who treated her as a visionary, and her superior commanded her to live the common life. But her obedience, her humility, and invariable charity towards those who persecuted her, finally prevailed, and her mission, accomplished in the crucible of suffering, was recognized even by those who had shown her the most bitter opposition.

Margaret Mary was inspired by Christ to establish the Holy Hour and to pray lying prostrate with her face to the ground from eleven till midnight on the eve of the first Friday of each month, to share in the mortal sadness He endured when abandoned by His Apostles in His Agony, and to receive holy Communion on the first Friday of every month. In the first great revelation, He made known to her His ardent desire to be loved by men and His design of manifesting His Heart with all Its treasures of love and mercy, of sanctification and salvation. He appointed the Friday after the octave of the feast of Corpus Christi as the feast of the Sacred Heart; He called her "the Beloved Disciple of the Sacred Heart", and the heiress of all Its treasures. The love of the Sacred Heart was the fire which consumed her, and devotion to the Sacred Heart is the refrain of all her writings. In her last illness she refused all alleviation, repeating frequently: "What have I in heaven and what do I desire on earth, but Thee alone, O my God", and died pronouncing the Holy Name of Jesus.

The discussion of the mission and virtues of Margaret Mary continued for years. All her actions, her revelations, her spiritual maxims, her teachings regarding the devotion to the Sacred Heart, of which she was the chief exponent as well as the apostle, were subjected to the most severe and minute examination, and finally the Sacred Congregation of rites passed a favourable vote on the heroic virtues of this servant of God. In March, 1824, Leo XII pronounced her Venerable, and on 18 September, 1864, Pius IX declared her Blessed. When her tomb was canonically opened in July, 1830, two instantaneous cures took place. Her body rests under the altar in the chapel at Paray, and many striking favours have been obtained by pilgrims attracted thither from all parts of the world. Her feast is celebrated on 17 October. [Editor's Note: St. Margaret Mary was canonized by Benedict XV in 1920. Her feast is now 16 October.

Liturgy of the Hours 6 October Saint Bruno

Prayers and intercessions Vespers

Christ comforted the widow who had lost her only son: let us pray to him, who will come at the last to wipe away every tear from our eyes.
– Come, Lord Jesus.
Lord Jesus, you consoled especially the poor and troubled:
  look with mercy on those in any kind of need.
– Come, Lord Jesus.
The angel brought you the Father’s comfort on the eve of your passion:
  we pray that your comfort may strengthen those who are dying.
– Come, Lord Jesus.
Let all exiles know your care for them;
  may they find their homelands once more, and come one day in joy to the Father’s house.
– Come, Lord Jesus.
Look in love on all whose sins have separated them from you:
  reconcile them to yourself and to your Church.
– Come, Lord Jesus.
The dead suffered the pain and loss of human life:
  give them the fullness of life and joy in heaven.
– Come, Lord Jesus.

Liturgy of the Hours Thursday of week 26 in Ordinary Time Psalm 71

Psalm 71 (72)

The Lord will save the poor; from oppression he will rescue their lives.

Because he has given freedom to the destitute who called to him,
  to the poor, whom no-one will hear.
He will spare the poor and the needy,
  he will keep their lives safe.
He will rescue their lives from oppression and violence,
  their blood will be precious in his sight.
He will live long, and receive gifts of gold from Arabia;
  they will pray for him always,
  bless him all through the day.
There will be abundance of grain in the land,
  it will wave even from the tops of the mountains;
its fruit will be richer than Lebanon.
  The people will flourish as easily as grass.
Let his name be blessed for ever,
  let his name endure beneath the sun.
All the nations of the earth will be blessed in him,
  all nations will acclaim his greatness.
Blessed be the Lord, the God of Israel,
  who alone works wonders.
Let his majesty be blessed for ever;
  let it fill all the earth. Amen, amen.
Glory be to the Father and to the Son
  and to the Holy Spirit,
as it was in the beginning,
  is now, and ever shall be,
  world without end.
Amen.

The Lord will save the poor; from oppression he will rescue their lives.

Liturgia Horarum 26ste week donderdag Christus wordt werkelijk geofferd

Uit een paaspreek van de zalige Aelred, abt van Rievaulx († 1167)

Bij ons paasfeest wordt Christus niet in beeld geofferd maar in waarheid.

Dierbare broeders en zusters, het is jullie welbekend dat wij vanuit ons sterfelijk leven geen Pasen kunnen vieren zonder de ‘wilde kruiden’ van de profeet Elisa (vgl. 2 Kon. 4, 39), dat wil zeggen: zonder de bitterheid van het lijden. Pasen, dat weten jullie, betekent immers ‘doortocht’. Maar het wil ons voorkomen dat we in de heilige Schrift een drievoudige doortocht aantreffen, dus ook een drievoudig Pasen. Zo werd er bij het vertrek van Israël uit Egypte een eerste keer Pasen gevierd, en had er een eerste doortocht plaats, die van de joden door de Rode Zee, dat wil zeggen: van de slavernij naar de vrijheid, van de vleespotten naar het manna der engelen.
Maar er werd nog een tweede Pasen gevierd, toen namelijk niet alleen het joodse volk, maar ook het menselijk geslacht is overgegaan van de dood naar het leven, van het juk van de duivel naar het juk van Christus, van de slavernij van de duisternis naar de vrijheid en de heerlijkheid van de kinderen Gods, van de onreine spijzen van de zonde naar het waarachtige brood, het brood van de engelen, dat over zichzelf zei: ‘Ik ben het brood dat uit de hemel is neergedaald’ (Joh. 6, 41).
Nog een derde Pasen zullen wij blijgezind beleven, wanneer wij overgaan van de sterfelijkheid naar de onsterfelijkheid, van het bederf naar de onbederfelijkheid, van de ellende naar het geluk, van de moeite naar de rust, van de vrees naar de veiligheid.
Het eerste paasfeest was dat van de joden, het tweede dat van de christenen, het derde is dat van de heiligen en de volmaakten. Bij het Pasen van de joden werd een lam geofferd, bij het christelijke Pasen werd Christus zelf geofferd, maar bij het Pasen van de heiligen en volmaakten wordt dezelfde Christus verheerlijkt. Zo zien jullie in het opklimmende verschil van deze drie vieringen, hoe Christus ons heil tot stand brengt, Hij die ‘van het ene einde tot het andere reikt en alles met mildheid en kracht bestuurt’ (Wijsh. 8, 1).
Want bij het Pasen van de joden werd een lam geofferd, maar in het beeld en de gedaante van dat lam werd ook Christus geofferd. Bij het christelijke Pasen wordt Christus niet in beeld geofferd, maar in waarheid. Bij het Pasen van de heiligen en volmaakten wordt Christus niet meer geofferd maar wordt Hij veeleer in heerlijkheid geopenbaard. Bij dat eerste Pasen wordt het lijden van Christus voorafgebeeld, bij het tweede wordt het voltrokken, bij het derde wordt de vrucht van zijn lijden door de kracht van zijn verrijzenis geopenbaard. Zo overwint de wijsheid het kwaad.
Want onze Heer Jezus die de kracht en de wijsheid van God is, heeft de boosheid van de oude slang overwonnen door wijsheid, goedheid en sterkte. Die boosheid is namelijk de zondelist die twee kwalen voortbrengt en in zich bevat: de hoogmoed en de afgunst. Grondslag van elke zonde is immers de hoogmoed, en door de afgunst van de duivel is de dood in de wereld gekomen. Die boosheid dus waardoor heel het menselijk geslacht verloren is gegaan, werd door onze Heer Jezus Christus met wijsheid overwonnen, maar niet minder met mildheid en kracht.

Heemkundevereniging Roerstreek (HVR) terug op de priorij!

Op vrijdag 22 september j.l. was het een heugelijke dag voor Heemkundevereniging Roerstreek [HVR] en de Kanunnikessen van het H. Graf, Priorij Thabor te Sint Odiliënberg. Dit jaar viert de HVR haar 50-jarig bestaansjubileum. Begonnen in 1967 in de priorij met een voortvarende en gedreven pioniersgroep met grote ondersteuning van de toenmalige priorin Moeder M. Matthea was de HVR deze avond terug in haar bakermat.
In aanwezigheid van het HVR-bestuur, genodigden zoals Mevrouw Mr. M. de Boer-Beerta, burgemeester van de gemeente Roerdalen, wethouder F. Pleyte van Roermond, deputaties van Duitse en Nederlandse zustervereniging en auteurs, mocht zuster M. Pauline, de huidige priorin, het eerste exemplaar van Jaarboek 49 [2017] van HVR-voorzitter Jack Geraeds in ontvangst nemen.
Vervolgens ontvingen Marlou Roeleveld-de Ligt, secretaris HVR, burgemeester M. de Boer en de Roermondse wethouder eveneens een “eerste” exemplaar.
Namens de redactie werd de inhoud van het jaarboek gepresenteerd door mevrouw Annelies Goossens. Voor muzikale intermezzo’s zorgden Nathalie Landwier en Sylvia Zimmermann met zang, fluit en gitaar. Na de pauze presenteerde Chrit Stijnen, redactievoorzitter, een tijdsdocument uit WO 1914-1918 dat betrekking had op correspondentie tussen een onderofficier en zijn verloofde uit Montfort.

Bij de foto’s:

Presentatie Jaarboek 2017 door Annelies Goossens

Speech burgemeester M. de Boer van Roerdalen

Uitreiking 1e exemplaar aan Zuster M. Pauline, priorin door voorzitter J. Geraeds

Dankwoordje Moeder M. Pauline

Uitreiking Jaarboek 2017 aan secretaris HVR, Marlou Roeleveld

Uitreiking Jaarboek 2017 aan burgemeester M. de Boer

Uitreiking Jaarboek 2017 aan wethouder F. Pleyte

Muziekensemble 

Voordracht tijdsdocument WO I door Chrit Stijnen

Communiteit

Moeder M. Pauline in gesprek met de burgemeester

Onderonsje Jaak Slangen met de burgemeester. Jaak Slangen is de auteur van het het in dec. 2016 verschenen monumentale boek ‘Diesse heylighe berch ind schoene kerkcke’ waarin hij de geschiedenis van de basiliek van Sint Odiliënberg met vele details en fotomateriaal beschrijft. Het boek is een aanrader. [Verkrijgbaar bij HVR Sint Odiliënberg en via priorijthabor@priorijthabor.nl], zie ook dit bericht.

Foto’s: Pim Ermers, Melick