Voor de kanunnikessen van het Heilig Graf is de beleving
van het Paasmysterie bijzonder verankerd in haar oorsprong. Toen in 1099
Godfried van Bouillon in de Heilig Grafkerk van Jeruzalem een kapittel van
kanunniken installeerde, luidde namelijk hun eerste opdracht: “God te loven en
te danken voor zijn overgrote weldaden, voornamelijk voor de weldaad van de
Verlossing; het Lijden, de Dood en de Begrafenis van de Zaligmaker voortdurend
te gedenken en vooral de glorie van zijn Verrijzenis te bezingen”.
Zo wordt haar spiritualiteit gedragen door alle
heilsmysteries die zich in het Graf van Jezus Christus samenvoegen, namelijk
het “Paasmysterie”: het mysterie van Lijden, Dood en Verrijzenis van de Zoon
van God, Jezus Christus, die omwille van onze zonden mens werd om ons te
verlossen. Bij hun professie beloven de zusters Christus, de Bruidegom die hen
heeft geroepen, na te volgen in zijn lijden en liefde-dood, met het
vooruitzicht van de komende verrijzenis.
In essentie betekent dit de paradox van het Christendom,
leven en dood, ten diepste beleven: alle
lijden en sterven te dragen in liefde en verbondenheid met Christus; of anders
gezegd: een enthousiaste, hartelijke liefde voor de Verrezen Heer, geworteld en
gevoed door een vertrouwelijke omgang met de Heer is essentieel. “
In de meditatie “Verwachting” brengt Moeder Josépha Haeck crss (1883-1961)
het aldus onder woorden:
Verwachting
Rond ieder Graf is verwachting.
Het graf van het zaad is de verwachting van de akker.
Om het zaad werd hij geploegd en in voren gesneden. Waarom
wordt daar op het kerkhof graf aan graf aangelegd?
leder graf is een monument der verwachting: want de dode
wil in herinnering blijven en de levende wil betuigen, dat hij de dode gedenkt.
Dit is: omdat de gedachte van het leven steeds de gedachte
van de dood overstemt.
Over de dood heen geloven wij in het leven.
Ja, wij verwachten het leven uit de dood.
Het Heilig Lichaam des Heren is heel en al verwachting.
Alle zaad is hierbij een symbool.
Dit is de éne, ware, zaadkorrel, die ééns gestorven, niet
meer sterft, maar het leven voor God leeft voor eeuwig. Hier is de zaadkorrel,
die niet alleen blijft.
Wij zijn de korrels uit zijn aar . . .
Wij worden geboren uit zijn Graf . . .
Wij zijn de kleine kiemen vol expansie, die de velden en
akkers der wereld zullen overwoekeren in de kracht van de éne zaadkorrel:
CHRISTUS
