Allelúia.
Senex púerum portábat :
puer autem
senem
regébat.
Allelúia.
Allelúia.
De oude man
droeg het Kind,
maar het
Kind
heerste over
de oude man.
Allelúia.
https://youtu.be/AD9t92qZU_o?si=xsZ7liNUAELOFONL via @YouTube
Vandaag vieren we het feest van de Presentatie van de Heer,
ook wel Lichtmis genoemd. Dit feest, dat lange tijd de “Zuivering van Maria”
werd genoemd, is zowel een feest van de Heer als van zijn Moeder. De
presentatie van het kind in de tempel was geen ritueel voorgeschreven door de
Mozaïsche wet, in tegenstelling tot de reiniging van zijn Moeder; Hoewel dit
een vrome praktijk was, hebben de ouders van Jezus zich dit eigen gemaakt.
In de 4e eeuw werd dit feest gevierd in Jeruzalem, als de
ontmoeting van Simeon met het kindje Jezus (vandaar de naam Hypapante –
ontmoeting). In de 6e eeuw bracht Justinianus het feest naar Constantinopel. In
de 7e eeuw werd het in Rome gevierd met een nachtelijke processie met kaarsen,
die de pelgrimstocht van Jozef en Maria van Bethlehem naar Jeruzalem
symboliseerde om het kind te presenteren (waar het een boetvaardige ondertoon
kreeg). In de 8e eeuw werd het een Mariafeest. Maria moet, net als alle
vrouwen, 40 dagen na de bevalling zichzelf zuiveren en haar kind redden. En ten
slotte werd in de 10e eeuw de zegen van kaarsen toegevoegd, waardoor het de
naam Lichtmis kreeg.
Om dit feest te herdenken is het Alleluia-gezang, Senex
puerum portabat geschikt. De tekst is ontleend aan preek 13 van Sint Augustinus
van Hippo: Senex puerum portabat, puerum autem senem regebat. Het interessante
aan deze tekst, ook al is hij niet bijbels, is de theologie die erin vervat is:
het Kind, ogenschijnlijk zo weerloos en passief is, is de ware bewerker van
deze Presentatie, Degene die werkelijk eenieder ertoe brengt zichzelf door Zijn
handen aan de Vader in de Tempel te presenteren.
We worden dus geconfronteerd met hetzelfde perspectief van het Pascha van Christus: Hij is het die zichzelf aanbiedt, niemand geeft zichzelf.
