Toen het evangelie werd geschreven, was Petrus al lang overleden.
Dit evangelie moet dus ook voor ons van betekenis zijn. Laten we hier eens naar zoeken.
Petrus gaat vissen, net alsof Jezus niet meer leeft ; herkennen sommigen zich daar ook niet in ? In hun doen en laten, maar ook bij hun zorgen en verdriet, houden mensen er vaak geen rekening mee, dat de liefdevolle God er ook nog is, Hij die ons juist nabij wil zijn.
Gebeurt het niet vaak dat wij ons aftobben en dat alles misgelopen is ?
En dan zegt iemand ons iets, een bemoedigend woord of een advies. Of er komt een gedachte in ons op, die bijna belachelijk lijkt. En toch gaan we erop in en ineens wordt alles anders, al is het maar dat we de moed hebben om verder te gaan. En net zoals Petrus hebben wij niet in de gaten, wie daar eigenlijk achter staat.
Goede woorden, goede invallen, die komen van God, want de mens kan iets van God ervaarbaar maken.
De liefdevolle God kan ook in de stilte tot ons spreken. Als wij onze dagelijkse beslommeringen even vergeten, en wij de tijd nemen om ons rustig te bezinnen, om oog en oor voor God te hebben, dan kunnen we een meer optimistische kijk op het leven krijgen. We kunnen het leven beter aan, we hebben meer vertrouwen. We weten dat we grond onder onze voeten hebben.
Ons bezinnen en bidden, doen we dat ook niet in de Eucharistie, in de Mis? Merken ook wij dat het ons goed doet om naar de kerk te gaan ?
Dat we ons geborgen weten in dat grote Mysterie van licht en liefde, in God ? Er kan een kracht van uitgaan, die ons rust geeft.
Voorwaarde daarvoor is echter dat we de invloed en werking van God in ons toelaten. Maar het is wel de moeite waard want Christus is gekomen opdat wij het leven in zijn volheid zouden bezitten.
