Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Hebdomada XXVII per annum feria III Ad Officium lectionis Præmunire volo vos ut filios meos carissimos. Ik wil u beschutten als mijn zeer dierbare kinderen.

Lectio altera

Incipit Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Tralliános

(Inscriptio; nn. 1, 1 — 3, 2; 4, 1-2; 6, 1; 7, 1 — 8, 1: Funk 1, 203-209)

Præmunire volo vos ut filios meos carissimos

Ignátius, qui et Theóphorus, diléctæ a Deo, Patre Iesu Christi, Ecclésiæ sanctæ, quæ est Trállibus Asiæ, eléctæ et Deo dignæ, pacem habénti in carne et sánguine et passióne Iesu Christi, spei nostræ, cum resurgámus ad eum, quam et salúto in plenitúdine, in apostólico charactére, cuíque plúrimam opto salútem.

Constánter inculpátam et inseparábilem in sustinéntia mentem cognóvi vos habére non usu solum, sed índole, quemádmodum id mihi epíscopus vester Polýbius indicávit, qui Smyrnæ ádfuit per voluntátem Dei et Iesu Christi, quique mihi vincto in Iesu Christo ita congratulátus est, ut omnem multitúdinem vestram in eo contemplátus sim. Excípiens enim per ipsum vestram, quæ secúndum Deum est, benevoléntiam, glorificávi Deum, cuius imitatóres, ut cognóvi, vos invéni.

Cum enim epíscopo subiécti sitis ut Iesu Christo, vidémini mihi non secúndum hóminem, sed secúndum Iesum Christum vívere, qui propter nos mórtuus est, ut credéntes in mortem ipsíus mortem effugiátis. Necessárium ítaque est, quemádmodum fácitis, ut sine epíscopo nihil agátis, sed et presbytério súbditi sitis ut Apóstolis Iesu Christi, spei nostræ, in quo conversántes inveniémur.

Opórtet autem et diáconos, qui sunt minístri mysteriórum Iesu Christi, omni modo ómnibus placére. Non enim cibórum et pótuum diáconi sunt, sed Ecclésiæ Dei minístri. Opórtet ígitur, ut sibi cáveant a crimínibus tamquam ab igne.

Cuncti simíliter revereántur diáconos ut Iesum Christum, sicut et epíscopum, qui est typus Patris, presbýteros autem ut senátum Dei et concílium Apostolórum. Sine his Ecclésia non vocátur. De his vos ita sentíre persuásum hábeo. Exémplar enim caritátis vestræ accépi et mecum hábeo in epíscopo vestro, cuius ipse hábitus magna disciplína est, mansuetúdo vero eius poténtia.

Magna sápio in Deo, sed mihi ipsi modum adhíbeo, ne gloriándo péream. Nunc enim plus mihi timéndum est nec aures illis sunt præbéndæ, qui me inflant. Qui enim me laudant flagéllant me. Nam díligo quidem pati, sed néscio an dignus sim. Veheméntia enim mea multis quidem non appáret, me vero ácrius impúgnat. Opus ítaque mihi mansuetúdine, qua princeps sæculi huius destrúitur.

Obsecro ítaque vos, non ego, sed cáritas Iesu Christi, solo christiáno aliménto uti, ab aliéna autem herba abstinére, quæ est hæresis.

Hoc autem fiet, si nec infláti nec avúlsi fuéritis a Deo Iesu Christo et epíscopo et præcéptis Apostolórum. Qui intra altáre est, mundus est; qui vero extra altáre est, non est mundus; hoc est, qui sine epíscopo et presbytério et diáconis quídpiam agit, is non est mundus in consciéntia.

Non quod nóverim tale quid inter vos, hæc scribo, sed præmuníre volo vos ut fílios meos caríssimos.

Tweede lezing

Het begin van de Brief aan de Tralliërs van de H. Ignatius, bisschop van Antiochië

(Inscriptio; nn. 1, 1 — 3, 2; 4, 1-2; 6, 1; 7, 1 — 8, 1: Funk 1, 203-209)

Ik wil u beschutten als mijn zeer dierbare kinderen

Ignatius, die ook Theophorus heet, aan  de heilige Kerk in Tralles in Azië, bemind door God, de Vader van Jezus Christus, uitverkoren en God waardig, die de vrede bezit in het vlees, het bloed en het lijden van Jezus Christus, onze hoop, wanneer wij naar Hem toe verrijzen. In groet haar ook in de volheid der genade naar het voorbeeld van de apostelen n wens haar het allerbeste toe.

Ik weet dat uw geest blijvend onbesmet is en onwankelbaar in geduld, niet door oefening alleen, maar vooral door aanleg, zoals mij uw bisschop Polybius vertelde, toen hij door Gods wil en die van Jezus Christus in Smyrna was gekomen en mij daar, geboeide in Jezus Christus, zo met vreugde vervulde, dat ik in hem heel uw gemeente aanschouwde. Toen ik dan van hem over uw goede gezindheid hoorde, die volgens God is, heb ik God verheerlijkt, omdat ik, zoals ik vernam. U als zijn navolgers heb bevonden.

Daar gij immers aan de bisschop onderdanig zijt als aan Jezus Christus, schijnt gij mij toe niet volgens de mens maar volgens Jezus Christus te leven, die voor ons gestorven is, opdat gij, door ion zijn dood te geloven, de dood zoudt ontkomen. Daarom is het noodzaak om, zoals gij trouwens al doet, niets te doen zonder de bisschop. Ook aan het priester-college moet gij onderdanig zijn als aan de Apostelen van Jezus Christus, onze hoop, in Wie wij bevonden zullen worden als we in Hem wandelen.

De diakens moeten ook, als de bedienaars bij de mysteriën van Jezus Christus, aan allen op alle manieren behagen. Wanrt zij zijn geen diakens van spijs en drank, maar bedienaren van de Kerk Gods. Zij moeten zich dus hoeden voor elk verwijt als voor het vuur.

 Maar op gelijke wijze moeten allen eerbied hebben voor de diakens als voor Jezus Christus, zoals ook voor de bisschop, die het voorbeeld van de Vader is, en voor de priesters als voor de raad van God en de vergadering der apostelen. Zonder  dezen is er geen Kerk. Ik ben overtuigd dat gij hier ook zo over denkt. Want een beeld van uw liefde heb ik gekregen en heb ik hier bij mij in u bisschop, wiens hele voorkomen van tucht spreekt, en zijn zachtmoedigheid is zijn kracht.

In God heb ik inzicht in grote dingen, maar ik weet mij te matigen om niet door zelfverheffing verloren te gaan. Want nu moet ik des te meer vrezen en niet luisteren naar degenen, die mij ophemelen. Want die mij prijzen, geselen mij. Wel bemin ik het lijden, maar ik wet niet, of ik het wel waardig ben. Mijn heftig karakter is aan velen wel niet bekend, maar ik heb er des te vuriger tegen te strijden. Ik heb dan ook matiging nodig, waardoor de vorst van deze wereld overwonnen wordt.

Daarom smeek ik u, niet ik zelf, maar de liefde van jezus Christus, alleen christelijk voedsel te gebruiken, en onthoudt u van het vreemde gewas, de dwaalleer.

Dat zou zo zijn, als ge u niet verheft en u niet laat losrukken van onze God Jezus Christus, van de bisschop en van de voorschriften van de apostelen. Wie binnen de plaats van het altaar is, is rein; maar wie daarbuiten is, is niet rein, dit is, die buiten de bisschop, de preisters en diakens iets doet, is niet rein van geweten.

Dit zeg ik niet, omdat ik weten zou dat er zoeiets onder u leeft, maar ik schrijf u die, opdat ik u daartegen wil beschermen als mijn zeer dierbare kinderen.