Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Die 8 septembris In Nativitate B. Mariæ Virginis. Vetera transierunt, ecce facta sunt omnia nova. Het oude is voorbij; zie, Ik maak alles nieuw.

Lectio altera

Ex Oratiónibus sancti Andréæ Creténsis epíscopi

(Oratio 1: PG 97, 806-810)

Vetera transierunt, ecce facta sunt omnia nova

Finis legis Christus, qui non minus abdúcat a lege quam ad spíritum próvehat. In eo enim consummátio pósita est, iuxta quod legislátor ipse conféctis ómnibus ac terminátis, in spíritum lítteram tránstulit; in seípso recapítulans ómnia, ac lege grátia vivens, atque illa quidem subiugáta, hæc autem concínne coaptáta et iuncta, non permíxtis confusísque quæ alteríus própria erant cum alteríus própriis, sed divíne ádmodum commutáto, si quid grave erat et servum et captívum, in id quod est leve et líberum, ut non simus iam sub eleméntis mundi in servitútem adácti, quemádmodum ait Apóstolus, nec iugo servitútis lítteræ legis simus obnóxii.

Hæc enim Christi in nos beneficiórum summa est; hæc sacraménti manifestátio, hæc natúræ exinanítio, Deus et homo, assumptíque hóminis deificátio. Enimvéro ita et spléndidi et quam máxime conspícui Dei ad hómines advéntus, omníno étiam gáudii introductórium áliquid, quo magnum in nos salútis donum procéderet, esse opórtuit. Id porro præsens est celébritas, cui exórdium Deíparæ natívitas est; conclúsio autem et términus, Verbi cum carne destináta compáctio. Modo enim Virgo náscitur et lactátur et fíngitur ac ómnium sæculórum regi Deo mater aptátur.

Quando étiam duplex nobis ex eo lucrum accésserit: ea quidem próvehens ad veritátem, ea autem a legáli in líttera servitúte ac conversatióne abdúcens. Quo id modo, quave ratióne? Nimírum cedénte umbra advéntui lucis, gratiáque libertátem inferénte pro líttera: quorum sollémnitas hæc confínium est, figurálibus sýmbolis veritátem succedáneam iungens, nováque vetéribus substítuens.

Omnia ergo creáta decántent tripudiéntque, ac áliquid diéi lætítiæ cóngruum cónferant. Una hódie cæléstium, terrestriúmque sit commúnis celébritas, simúlque agat festum quidquid in mundo et supra mundum coalitiónis est. Hódie enim ómnium Creatóris creátum delúbrum exstrúctum est, ac creatúra, nova decentíque ratióne, novum Auctóri parátur hospítium.

  

Tweede lezing

Uit de Preken van de H. Andreas van Creta, bisschop

(Oratio 1: PG 97, 806-810)

Het oude is voorbij; zie, Ik maak alles nieuw

Christus betekent het einddoel van de Wet, die ons evenzeer van de Wet afleidt als ons tot de geest ervan doet naderen. In Hem immers ligt de voltooiing, omdat Hij als Wetgever zelf volgens zijn plan, na alles volbracht en beëindigd te hebben, de letter heeft overgebracht naar de geest, alles in zichzelf onder één noemer brengend. Hij leeft door de wet en de genade, waarbij de wet een tweede plaats inneemt en de genade er harmonisch bij aangepast is en ermee verbonden, terwijl beide hun wezenlijke eigenschappen bewaren, maar op goddelijke wijze in die mate veranderd, dat al wat zwaar was en slaafs en geketend, licht is en vrij, zodat wij niet meer zouden zijn slaafs onderworpen aan de elementen van de wereld, zoals de Apostel zegt, en niet meer onderworpen aan het slavenjuk van de letter van de wet.

Dat is de grootste weldaad van Christus jegens ons. Dat is de openbaring van het mysterie, dat is de afzwakking van de natuur: God en mens; de vergoddelijking van de in zich opgenomen mens. Zo was waarlijk de komst tot de mensen van de heerlijke en in de hoogste graad waarneembare God. In alle opzichten moest er ook een zekere inleiding zijn op die vreugde, waaruit voor ons de grote gave van het heil zou voortkomen. Dat nu is het feest van vandaag. De inleiding is: de geboorte van de Moeder Gods; maar het besluit en einde is: de bedoelde éénwording van het Woord met het vlees. Want nu wordt de Maagd geboren, gevoed en gevormd, om geschikt te worden gemaakt tot Moeder van God, de Koning van alle eeuwen.

Daarom ontvangen wij hierdoor een dubbel gewin, namelijk, dat wat ons dichter bij de waarheid brengt; en dat wat ons afvoert van de wettelijke slavernij en levenswijze volgens de letter. Hoe is dat geschied en op welke grond? Omdat namelijk de schaduw week voor het opkomende Licht, en de genade in plaats van de letter de vrijheid bracht. Hiervan vormt dit feest de scheidslijn; door aan de voorafbeeldende symbolen de waarheid te verbinden, die voor die symbolen in de plaats is gekomen; en door het nieuwe in de plaats te zetten van het oude.

Al het geschapene dus moet juichen en dansen en iets bijdragen, wat passend is voor deze dag van vreugde. Het moet een gemeenschappelijk feest worden van hemelingen en aardbewoners, en al wat op aarde en boven de aarde enige band met elkaar heeft viere gemeenschappelijk feest. Want vandaag is de geschapen tempel gebouwd voor de Schepper van alles, en het schepsel bereidt op een nieuwe en passende wijze zijn Schepper een nieuw verblijf.