Lectio divina lingua latina Liturgia Horarum Ad Officium lectionis Dominica XXII per annum. St. Augustinus. Dominus misertus est nostri. De Heer is ons genadig geweest.

Lectio altera

Ex Sermónibus sancti Augustíni epíscopi

(Sermo 23A, 1-4: CCL 41, 321-323)

Dominus misertus est nostri

Felíces sumus, si quod audímus et cantámus étiam faciámus. Audítio enim nostra seminátio, operátio autem fructus est séminis. Hoc prælocútus admonúerint caritátem vestram, ne infructuóse intrétis ecclésiam, audiéndo tanta bona non bene operándo. Quóniam grátia ipsíus salvi facti sumus, sicut dicit Apóstolus, non ex opéribus, ne forte quis extollátur; ipsíus enim sumus grátia salvi facti. Non enim præcéssit áliqua bona vita, quam ille désuper dilígeret et amáret, et díceret: Subveniámus, succurrámus istis homínibus, quóniam bene vivunt. Displícuit illi vita nostra, displícuit illi in nobis totum quidquid faciebámus, sed non ei displícuit quod ipse fecit in nobis. Itaque quod fécimus damnábit, quo ipse fecit salvábit.

Non ergo erámus boni. Et misértus est nostri et misit Fílium suum qui morerétur, non pro bonis sed pro malis, non pro iustis sed pro ímpiis. Etenim Christus pro ímpiis mórtuus est. Et quid séquitur? Vix enim pro iusto quis móritur, nam pro bono fórsitan quis áudeat mori. Forte invenítur áliquis qui áudeat mori pro bono. Pro iniústo autem, pro ímpio, pro iníquo quis velit mori, nisi Christus solus, ita iustus ut étiam iniústos iustificáret?

Nulla ergo, fratres mei, bona ópera habebámus, sed ómnia mala. Cum ergo tália essent facta hóminum, non deséruit hómines misericórdia ipsíus. Et misit Deus Fílium suum, ut redímeret nos, non auro, non argénto, sed prétio fusi sánguinis sui, agnus immaculátus ad víctimam ductus pro óvibus maculátis, si vel maculátis et non totis inféctis. Accépimus ergo hanc grátiam. Digne vivámus ipsa grátia quam accépimus, ne tantæ grátiæ iniúriam faciámus. Médicus tantus venit ad nos, dimísit ómnia peccáta nostra. Si vólumus íterum ægrotáre, non solum in nos perniciósi érimus, sed étiam médico ingráti.

Sequámur ergo vias ipsíus quas nobis osténdit, præcípue humilitátis viam, quod factus est nobis ipse. Osténdit enim nobis viam humilitátis præcéptis, et fecit illam patiéndo pro nobis. Ut, posset ergo pro nobis mori, quod mori non póterat, Verbum caro factum est et habitávit in nobis. Immortális suscépit mortalitátem, ut morerétur pro nobis, et morte sua occíderet mortem nostram.

Hoc fecit Dóminus, hoc nobis præstitit. Magnus humiliátus est, humiliátus occísus, occísus et resúrgens et exaltátus, ut mórtuos nos non relínqueret in inférno, sed exaltáret in se in resurrectióne mortuórum, quos exaltávit modo in fide et confessióne iustórum. Ergo viam nobis humilitátem dedit. Si ipsam tenuérimus, confitébimur Dómino, et non sine causa cantámus: Confitébimur tibi, Deus,

Tweede lezing

  

Uit de Preken van de H. Augustinus, bisschop

(Sermo 23A, 1-4; CCL 41q,321-323)

De Heer is ons genadig geweest

Gelukkig zijn wij, als wij, wat wij horen en zingen, ook doen. Want ons horen is een zaad, maar ons doen is de vrucht van het zaad. Nu ik dit vooruit gezegd heb, zou ik uw liefde willen aanmanen om niet onvruchtbaar de kerk binnen te gaan door wél zoveel moois te aanhoren maar niet goed te handelen. Want aan Zijn genade danken wij ons heil, zoals de Apostel zegt: niet om de werken, opdat niemand zich zou beroemen; want aan Zijn genade danken wij ons heil. Er ging immers (van onze kant) geen goed leven aan vooraf, dat Hij vanuit den hoge beminde en waarom Hij sprak: Laten wij die mensen tegemoet treden en helpen, want zij leven zo voorbeeldig. Hem mishaagde ons leven, Hem mishaagde alles in ons wat wij deden, maar Hem mishaagde niet wat Hijzelf in ons bewerkte. Derhalve, wat wij deden, zal ons verwerpen; wat Hij deed, zal ons redden.

Wij waren dus niet goed. Maar Hij ontfermde zich over ons en zond zijn Zoon om te sterven, niet voor de goeden maar voor de slechten, niet voor rechtvaardigen maar voor goddelozen. Want Christus is voor goddelozen gestorven. En wat volgt er dan? Men zal niet licht iemand winden, die zijn leven geeft voor een rechtvaardige, al zou misschien iemand het wagen voor goeden te sterven. Er wordt misschien iemand gevonden, die het waagt voor een goede te sterven. Maar wie wil er sterven voor een slechte, een onrechtvaardige, een misdadiger, tenzij Christus alleen, die zo rechtvaardig was, dat Hij ook onrechtvaardigen rechtvaardig maakt?

Wij bezaten, mijn broeder, hoegenaamd geen goede werken, alleen maar slechte. Hoewel de werken van de mensen dusdanig waren, heeft zijn barmhartigheid de mensen niet in de steek gelaten. En zo zond God zijn Zoon om ons vrij te kopen, niet met goud noch met zilver maar met de prijs van zijn vergoten bloed, toen het onbevlekte Lam naar de slachtbank werd geleid voor zijn besmeurde schapen, die wel besmeurd waren maar niet geheel bedorven. Deze genade hebben wij ontvangen. Laten wij dan zo leven, dat wij die genade waardig zijn en die genade geen onrecht aan doen. Zulk een groot geneesheer kwam tot ons en vergaf ons al onze zonden. Als wij nu opnieuw ziek willen worden, zullen wij niet alleen een verderf voor onszelf worden, maar ook ondankbaar jegens de geneesheer.

Laten wij dus zijn wegen volgen, die Hij ons toont, vooral de weg van de nederigheid, omdat Hij zelf voor ons die Weg is geworden. Want Hij toont ons de weg van de nederigheid door zijn geboden en maakt die voor ons gereed door voor ons te lijden. Om dus voor ons te kunnen sterven, is het Woord, dat niet sterven kon, Vlees geworden en heeft onder ons gewoond. De ontsterfelijke nam de sterfelijkheid op Zich om voor ons te sterven en om door zijn dood onze dood te doden.

Dat deed de Heer, dit heeft Hij voor ons gedaan. De grote werd vernederd, de vernederde gedood, maar na gedood te zijn is Hij ook verrezen en verheven om ons, die dood waren, niet in de verwerping te laten, maar in Zich te verheffen door de verrijzenis uit de doden, ons die Hij nu heeft verheven tot het geloof en de belijdenis van rechtvaardigen. Dat gaf Hij ons als weg: de nederigheid. Als wij die beoefenen, zullen wij de Heer belijden en niet zonder reden zingen: Wij zullen U loven, o God, U loven en uw Naam aanroepen.